Η Αναδυομένη Αφροδίτη ως παραβολή της ανθρώπινης ψυχής

Στὸ ρόδινο μάκαριο φῶς, νά με, ἀνεβαίνω τῆς αὐγῆς,

μὲ σηκωμένα χέρια,

ἡ θεία γαλήνη μὲ καλεῖ τοῦ πέλαου, ἔτσι γιὰ νὰ βγῶ

πρὸς τὰ γαλάζια αἰθέρια·

μὰ ὢ ἄξαφνες πνοὲς τῆς γῆς ποὺ μὲς στὰ στήθια μου χυμᾶν

κι ἀκέρια με κλονίζουν!

Ὦ Δία, τὸ πέλαγο εἶν᾿ βαρὺ καὶ τὰ λυτά μου τὰ μαλλιὰ

σὰ πέτρες μὲ βυθίζουν!

Αὖρες τρεχάτε -ὦ Κυμοθόη, ὦ Γλαύκη,- ἐλᾶτε πιάστε μου τὰ χέρια ἀπ᾿ τὴ μασκάλη.

Δὲ πρόσμενα ἔτσι μονομιᾶς παραδομένη νὰ βρεθῶ

μὲς στοῦ Ἥλιου τὴν ἀγκάλη...

Άγγελος Σικελιανός - Αναδυομένη

Henry Courtney Selous - 

Mighty Aphrodite Rising Out Of The Sea Foam

Η Αναδυομένη ως παραβολή της ανθρώπινης ψυχής...

Να υψωθούμε στη ζωή

Pamela May 

(1917 - 2005)

Χορεύτρια

"Πρέπει να προσπαθούμε να υψωθούμε στη ζωή, να ακολουθούμε τις υψηλότερες ορμές μας, ξεφεύγοντας απο τις κατώτερες. 

(...) Δεν επιζητούμε κάτι έξω απο τον εαυτό μας, αλλά προσπαθούμε να πάμε πέραν των προσωπικών μας ορίων."

David Frawley (Vāmadeva Śāstrī) - 

Η ταντρική γιόγκα και οι θεές της σοφίας

Σε φθινοπωρινή διάθεση

O heart, what a wonderful bird you are.
Seeking divine heights,
Flapping your wings,
you smashed the pointed spears of your enemy.

The flowers flee from Autumn, but not you -

You are the fearless rose

that grows amids the freezing wind.

  Rumi

Minsk Botanical Garden, Belarus

Η μαγεία μου είναι άγραφη

Moon marked and touched by sun   

my magic is unwritten

but when the sea turns back

it will leave my shape behind.   

I seek no favor

untouched by blood

unrelenting as the curse of love   

permanent as my errors

or my pride

I do not mix

love with pity

nor hate with scorn

and if you would know me

look into the entrails of Uranus   

where the restless oceans pound.

I do not dwell

within my birth nor my divinities   

who am ageless and half-grown   

and still seeking

my sisters

witches in Dahomey

wear me inside their coiled cloths   

as our mother did

mourning.

Audre Lorde  - A Woman Speaks

Ο χορός των χεριών της

          

Tilly Losch (1903 - 1975),
χορεύτρια, χορογράφος, ηθοποιός και ζωγράφος.
Στο βίντεο, ο περίφημος  "χορός των χεριών της".

This living hand, now warm and capable
of earnest grasping, would, if it were cold
and in the icy silence of the tomb,
so haunt thy days and chill thy dreaming nights
that thou wouldst wish thine own heart dry of blood
so in my veins red life might stream again,
And thou be conscience-calmed—see here it is—
I hold it towards you.

John Keats - This living hand 

Σοφία Άντζακα - Η σεξουαλική λειτουργία επιδιώκει την τελειότητα

Αν και προσπάθησα να κάνω κάποιο εισαγωγικό σχόλιο για το απόσπασμα που ακολουθεί, δεν τα κατάφερα. Δεν πειράζει, αρκετή διανόηση υπήρξε στο blog μέχρι τώρα... Πιστεύω όμως πως, όσοι/ες κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το κείμενο της Σοφίας, δεν θα έχετε καμιά απορία. 

Λόγω της εμφάνισης του κειμένου, προτείνω να "κατεβάσετε" το pdf απο το σύνδεσμο του scribd (download), στο τέλος του κειμένου ή, αν προτιμάτε να το διαβάσετε απο εδώ, μπορείτε να το μεγενθύνετε απο το κουμπί  που βρίσκεται δεξιά απο το (-)  στο τέλος του κειμένου (θα εμφανιστεί το κείμενο σε πλήρη οθόνη - fullscreen). 

Σοφία Άντζακα

Σοφία Άντζακα - Η αποκατάσταση του Εωσφόρου (απόσπασμα)

Η Επιβάτιδα

Leonor Fini - La Passagere (The Passenger)

As a man, caught by some great hour, will rise,
Slow-limbed, to meet the light or find his love;
And, breathing long, with staring sightless eyes,
Hands out, head back, agape and silent, move

Sure as a flood, smooth as a vast wind blowing;
And, gathering power and purpose as he goes,
Unstumbling, unreluctant, strong, unknowing,
Borne by a will not his, that lifts, that grows,

Sweep out to darkness, triumphing in his goal,
Out of the fire, out of the little room. . . .
-- There is an end appointed, O my soul!
Crimson and green the signals burn; 

Rupert Brooke

Ένα άνθος σε κίνηση

Loie Fuller (1862 - 1928),

 μια πρωτοπόρος στο σύγχρονο χορό 

και τις τεχνικές θεατρικού φωτισμού. 

Κίνηση, ομορφιά, δημιουργία.

Στο Ρόδι Μου

The Pomegranate - Khalil Gibran

The Pomegranate  Khalil Gibran Once when I was living in the heart of a pomegranate, I heard a seed saying, "Someday I shall become a tree, and the wind will sing in my branches, and the sun will dance on my leaves, and I shall be strong and beautiful through all the seasons." Then another seed spoke and said, "When I was as young as you, I too held such views; but now that I can weigh and measure things, I see that my hopes were vain." And a third seed spoke also, "I see in us nothing that promises so great a future." And a fourth said, "But what a mockery our life would be, without a greater future!" Said a fifth, "Why dispute what we shall be, when we know not even what we are." But a sixth replied, "Whatever we are, that we shall continue to be." And a seventh said, "I have such a clear idea how everything will be, but I cannot put it into words." Then an eight spoke--and a ninth--and a tenth--and then many--until all were speaking, and I could distinguish nothing for the many voices. And so I moved that very day into the heart of a quince, where the seeds are few and almost silent.

Άρης και Αφροδίτη, μια αλληγορία της Ειρήνης

Louis-Jean-Francois Lagrenee - Mars and Venus

 Αn Allegory of Peace

Gustave Moreau - Αναδυομένη Αφροδίτη

Gustave Moreau - Venus Rising from the Sea 

Η Αφροδίτη Αναδυομένη ως σύνδεσμος μεταξύ των κόσμων

Amaury Duval

Η θάλασσα πάντα αντιπροσώπευε το μυστήριο (…)  Η θάλασσα δεν μπορεί να ωθηθεί πίσω, δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο εκτός από καλά και αληθινά Άλλη. Υποχωρεί και ρέει, εγείρεται και πέφτει – μπορεί να συντρίψει σε μια σύγχυση λαμπυρίζουσας μανίας ή να αγκαλιάσει νωχελικά την ακτή.

William-Adolphe Bouguereau

Αυτή η περιγραφή δεν ταιριάζει και στην Αφροδίτη; Ακόμα και δίχως τις ωκεάνιες πτυχές της, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αυτή η περιγραφή ταιριάζει και στη θεά της ομορφιάς, του έρωτα, του σεξ και της ανθρώπινης φύσης. Μπορεί να λιάζεται στο φως του ήλιου με τις Χάριτες, αλλά μπορεί επίσης να χορεύει τους χειμωνιάτικους μήνες με τις Ερινύες. Εμφανίζεται συχνά, τόσο στην Αρχαία όσο και στη μοντέρνα τέχνη δίχως ενδύματα, υποδηλώνοντας την ανοιχτή της φύση, την προθυμία της να αποκαλυφθεί σε όλους όσους την αποζητούν. Όμως, πολλοί εξετάζουν μόνο την επιφάνεια – την ομορφιά της σάρκας – μην κοιτάζοντας πιο πέρα, στα μυστήρια που κρύβονται μέσα στις φλέβες της και πίσω από τα χαμογελαστά μάτια της.

Sandro Botticelli

Η Αφροδίτη Αναδυομένη, που αναδύεται από τη θάλασσα, είναι η θεά του απόκοσμου Αγνώστου. Είναι ένας δελεαστικός σύνδεσμος μεταξύ αυτού του κόσμου – αυτού που είναι γνωστός και μπορεί και να βιωθεί και να γίνει αντιληπτός από τις ανθρώπινες αισθήσεις – και του κόσμου των θεών, ο οποίος είναι πέρα από την περιορισμένη θνητή αντίληψή μας. Αυτή, όπως επίσης και μερικοί από τους συντρόφους της (όπως ο Ερμής) αντιπροσωπεύουν το ταξίδι, τόσο μεταξύ αυτού του κόσμου και του κόσμου των θεών, όσο και του ταξιδιού μέσα στη ζωή του καθενός μας.

Arnold Böcklin

Στη ζωή δεν μπορούμε πάντα να γνωρίζουμε όλα όσα θα συμβούν – ακριβώς όπως μόνο να υποθέσουμε μπορούμε για το τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στον ωκεανό. Ακόμη και με τις μηχανές μας και όλο το νεωτερισμό μας, δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε τι πραγματικά κρύβεται στα βάθη όλων αυτών που είναι εκεί. Το να τα ανακαλύψει κανείς θα σήμαινε να ανακαλύψει ξεχασμένους συνδέσμους, να ξεθάψει τα αληθινά βάθη της ανθρώπινης συνείδησης και να αποκαλύψει τις σκιές που υπάρχουν μέσα σε κάθε θνητή ψυχή.

Jean Leon Gerome

Αυτή εγείρεται από τη θάλασσα και φέρνει τούτη τη γνώση στο πέρασμά της. Το να ανοιχθεί κανείς στα εκστατικά μυστήρια της Αφροδίτης, σημαίνει να ανοιχθεί στα μυστήρια της ίδιας της Ζωής. Η ομορφιά, η χάρη και η ευχαρίστηση είναι μάσκες που αυτή φοράει, όπως είναι επίσης η θλίψη, ο πόνος και η απώλεια. Θα πρέπει κανείς να αποδεχθεί και να αγκαλιάσει κάθε μια από τις μάσκες της Αφροδίτης για να κατανοήσει τα βάθη αυτής της αρχαίας, αναδυομένης από τη θάλασσα θεάς. Γιατί αυτή αναδύεται από τη θάλασσα, από το μυστήριο του Αγνώστου, για να βοηθήσει στη διευκόλυνση ακριβώς αυτού, μέσα στους ικέτες/ιδες της. 

Gustave  Moreau

Το κείμενο είναι απο την παρακάτω ιστοσελίδα:

ΠΗΓΗ

 

Από το γάλα πιο λευκή

"Κι από το γάλα πιο λευκή,

απ'το νερό πιο δροσερή,

κι από το πέπλο το λεπτό πιο απαλή.

Από το ρόδο πιο αγνή,

απ'το χρυσάφι πιο ακριβή,

κι από τη λύρα πιο γλυκιά, πιο μουσική."

ή".

Σαπφώ -  Ατθίδα

Ποιοι τρώνε το Ρόδι;

"Το Ρόδι το τρώνε όχι αυτοί που θέλουν, αλλά αυτοί που μπορούν."

Ρόδι - Tο Μυστικιστικό Φρούτο

Ρόδι και Κυβέλη

Το ανοιχτό και το κλειστό ρόδι

Οι μορφές του έρωτα και οι θεϊκές αυλές της Αφροδίτης

Πρόκλος : Εις Λύκιαν Αφροδίτη

Υμνούμε τη βασίλισσα των Λυκίων, την Κόρη Αφροδίτη. Κάποτε οι ηγεμόνες της πατρίδας μου, έχοντας περίσσια τη σωτήρια βοήθεια της, εμπνευσμένοι από το θείο της ίδρυσαν ένα ιερό άγαλμα στη πόλη, άγαλμα που είχε τα σύμβολα του νοητικού γάμου του πυρόεντα Ηφαίστου και Ουράνιας Αφροδίτης. Και την ονόμασαν θεά Ολύμπια, επειδή λόγω της δύναμής της πολλές φορές γλύτωσαν το βροτοφθόρο βέλος του θανάτου και είχαν το όμμα στραμμένο στην αρετή. Κι από τους γόνιμους γάμους ξεφύτρωσε σταθερή γενιά με λαμπρή σοφία, και υπήρχε παντού γλυκόδωρη γαλήνη της ζωής.

Όμως δέξου, πότνια, την προσφορά του έντεχνου λόγου μου. Γιατί και εγώ εξ αίματος είμαι ένας από τους Λυκίους. Κάνε την ψυχή μου να ξεφύγει από το ολέθριο κέντρισμα την γηγενούς (γήινης) οίστρου (επιθυμίας) και ας την ανασηκώσεις πάλι από το αίσχος στο μεγάλο κάλλος.

Πρόκλος : Εις Αφροδίτη

Υμνούμε την πολυώνυμη σειρά της Αφρογέννητης και τη μεγάλη βασιλική πηγή από όπου αναβλάστησαν όλοι οι αθάνατοι φτερωτοί Έρωτες, εκ των οποίων [1] άλλοι σημαδεύουν τις ψυχές με νοητικά βέλη, για να λάβουν αυτές τα ανυψωτικά κεντρίσματα των πόθων και αν επιθυμούν να δούνε τις πυροφεγγείς [2] αυλές της μητέρας τους. Κι άλλοι, ακολουθώντας τις σωτήριες βουλές και πρόνοιες του πατέρα, προσπαθούν να αυξήσουν με γεννήσεις τον ατελείωτο Κόσμο και εγείρουν στις ψυχές τον πόθο του επιχθόνιου βίου. Άλλοι, πάλι, εποπτεύουν πάντα τις πολύμορφες πορείες των γαμήλιων γυναικών, προκειμένου από τη θνητή φύτρα να παράγουν αθάνατο γένος πολύπαθων ανδρών. Όλους, όμως, τους νοιάζουν οι πράξεις της ερωτογενούς Κυθέρειας.

Όμως θεά, επειδή έχεις αφτί με οξεία ακοή, είτε περιβάλλεις τον μεγάλο ουρανό, όπου λένε ότι εσύ είσαι η θεϊκή Ψυχή του αέναου Κόσμου, είτε κατοικείς στον αιθέρα πάνω από τα στεφάνια των επτά κύκλων, διοχετεύοντας αδάμαστες δυνάμεις στις δικές σου σειρές, εισάκουσέ με, δέσποινα, και κατεύθυνε την πολύμοχθη πορεία της ζωής μου με τα δικαιότατα βέλη σου σταματώντας την παγερή ορμή των ανόσιων παθών.

[1]  Από εδώ αρχίζει η περιγραφή των τριών μορφών έρωτα : α) ανυψωτική δύναμη, η οποία εγείρει στις ψυχές τον πόθο να ανυψωθούν προς την περιοχή του Νου και προς το θεϊκό – νοητικό κάλλος που υπάρχει εκεί. Β) Κοσμική δύναμη, η οποία εμφυσά στις ψυχές τον πόθο για τον υλικό Κόσμο και τις οδηγεί στην πτώση μέσα σε αυτόν. Κάτι τέτοιο, βέβαια, ακούγεται ως κακό για τις ψυχές, ωστόσο είναι καλό για το σύνολο του σύμπαντος, καθώς έτσι το Σύμπαν αποχτά τελειότητα, αφού έτσι γεννιούνται μέσα του όλων των ειδών τα ζωντανά όντα . γ) παραγωγική δύναμη, η οποία  έχει σαν αποτέλεσμα τη γέννηση απογόνων και την κατάκτηση ενός είδους διαιώνισης μέσα από αυτούς.

[2] Οι θεϊκές αυλές της Αφροδίτης παρουσιάζονται ως πυροφεγγείς, καθώς βρίσκονται στην περιοχή του Νου και φωτίζονται από το νοητικό πυρ που χαρακτηρίζει αυτή την περιοχή.

Τα κείμενα υπάρχουν στην παρακάτω ιστοσελίδα

ΠΗΓΗ

H Αφροδίτη αφοπλίζει τον Άρη

Jacques-Louis David -  Mars Being Disarmed by Venus 

«η Αφροδίτη, που συγκρατεί τα αιματηρά χέρια του τραχύ Άρη, που  φέρνει την ειρήνη στα εμπόλεμα έθνη και κατέχει πολλά στο πλούσιο κέρας της, η ήπια Θεά…»

Σενέκας – Μήδεια (Ένας γαμήλιος ύμνος ή Επιθαλάμιο)