Η Αναδυομένη Αφροδίτη ως παραβολή της ανθρώπινης ψυχής

Στὸ ρόδινο μάκαριο φῶς, νά με, ἀνεβαίνω τῆς αὐγῆς,

μὲ σηκωμένα χέρια,

ἡ θεία γαλήνη μὲ καλεῖ τοῦ πέλαου, ἔτσι γιὰ νὰ βγῶ

πρὸς τὰ γαλάζια αἰθέρια·

μὰ ὢ ἄξαφνες πνοὲς τῆς γῆς ποὺ μὲς στὰ στήθια μου χυμᾶν

κι ἀκέρια με κλονίζουν!

Ὦ Δία, τὸ πέλαγο εἶν᾿ βαρὺ καὶ τὰ λυτά μου τὰ μαλλιὰ

σὰ πέτρες μὲ βυθίζουν!

Αὖρες τρεχάτε -ὦ Κυμοθόη, ὦ Γλαύκη,- ἐλᾶτε πιάστε μου τὰ χέρια ἀπ᾿ τὴ μασκάλη.

Δὲ πρόσμενα ἔτσι μονομιᾶς παραδομένη νὰ βρεθῶ

μὲς στοῦ Ἥλιου τὴν ἀγκάλη...

Άγγελος Σικελιανός - Αναδυομένη

Henry Courtney Selous - 

Mighty Aphrodite Rising Out Of The Sea Foam

Η Αναδυομένη ως παραβολή της ανθρώπινης ψυχής...

Άρης και Αφροδίτη, μια αλληγορία της Ειρήνης

Louis-Jean-Francois Lagrenee - Mars and Venus

 Αn Allegory of Peace

Gustave Moreau - Αναδυομένη Αφροδίτη

Gustave Moreau - Venus Rising from the Sea 

Η Αφροδίτη Αναδυομένη ως σύνδεσμος μεταξύ των κόσμων

Amaury Duval

Η θάλασσα πάντα αντιπροσώπευε το μυστήριο (…)  Η θάλασσα δεν μπορεί να ωθηθεί πίσω, δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο εκτός από καλά και αληθινά Άλλη. Υποχωρεί και ρέει, εγείρεται και πέφτει – μπορεί να συντρίψει σε μια σύγχυση λαμπυρίζουσας μανίας ή να αγκαλιάσει νωχελικά την ακτή.

William-Adolphe Bouguereau

Αυτή η περιγραφή δεν ταιριάζει και στην Αφροδίτη; Ακόμα και δίχως τις ωκεάνιες πτυχές της, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αυτή η περιγραφή ταιριάζει και στη θεά της ομορφιάς, του έρωτα, του σεξ και της ανθρώπινης φύσης. Μπορεί να λιάζεται στο φως του ήλιου με τις Χάριτες, αλλά μπορεί επίσης να χορεύει τους χειμωνιάτικους μήνες με τις Ερινύες. Εμφανίζεται συχνά, τόσο στην Αρχαία όσο και στη μοντέρνα τέχνη δίχως ενδύματα, υποδηλώνοντας την ανοιχτή της φύση, την προθυμία της να αποκαλυφθεί σε όλους όσους την αποζητούν. Όμως, πολλοί εξετάζουν μόνο την επιφάνεια – την ομορφιά της σάρκας – μην κοιτάζοντας πιο πέρα, στα μυστήρια που κρύβονται μέσα στις φλέβες της και πίσω από τα χαμογελαστά μάτια της.

Sandro Botticelli

Η Αφροδίτη Αναδυομένη, που αναδύεται από τη θάλασσα, είναι η θεά του απόκοσμου Αγνώστου. Είναι ένας δελεαστικός σύνδεσμος μεταξύ αυτού του κόσμου – αυτού που είναι γνωστός και μπορεί και να βιωθεί και να γίνει αντιληπτός από τις ανθρώπινες αισθήσεις – και του κόσμου των θεών, ο οποίος είναι πέρα από την περιορισμένη θνητή αντίληψή μας. Αυτή, όπως επίσης και μερικοί από τους συντρόφους της (όπως ο Ερμής) αντιπροσωπεύουν το ταξίδι, τόσο μεταξύ αυτού του κόσμου και του κόσμου των θεών, όσο και του ταξιδιού μέσα στη ζωή του καθενός μας.

Arnold Böcklin

Στη ζωή δεν μπορούμε πάντα να γνωρίζουμε όλα όσα θα συμβούν – ακριβώς όπως μόνο να υποθέσουμε μπορούμε για το τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στον ωκεανό. Ακόμη και με τις μηχανές μας και όλο το νεωτερισμό μας, δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε τι πραγματικά κρύβεται στα βάθη όλων αυτών που είναι εκεί. Το να τα ανακαλύψει κανείς θα σήμαινε να ανακαλύψει ξεχασμένους συνδέσμους, να ξεθάψει τα αληθινά βάθη της ανθρώπινης συνείδησης και να αποκαλύψει τις σκιές που υπάρχουν μέσα σε κάθε θνητή ψυχή.

Jean Leon Gerome

Αυτή εγείρεται από τη θάλασσα και φέρνει τούτη τη γνώση στο πέρασμά της. Το να ανοιχθεί κανείς στα εκστατικά μυστήρια της Αφροδίτης, σημαίνει να ανοιχθεί στα μυστήρια της ίδιας της Ζωής. Η ομορφιά, η χάρη και η ευχαρίστηση είναι μάσκες που αυτή φοράει, όπως είναι επίσης η θλίψη, ο πόνος και η απώλεια. Θα πρέπει κανείς να αποδεχθεί και να αγκαλιάσει κάθε μια από τις μάσκες της Αφροδίτης για να κατανοήσει τα βάθη αυτής της αρχαίας, αναδυομένης από τη θάλασσα θεάς. Γιατί αυτή αναδύεται από τη θάλασσα, από το μυστήριο του Αγνώστου, για να βοηθήσει στη διευκόλυνση ακριβώς αυτού, μέσα στους ικέτες/ιδες της. 

Gustave  Moreau

Το κείμενο είναι απο την παρακάτω ιστοσελίδα:

ΠΗΓΗ

 

Οι μορφές του έρωτα και οι θεϊκές αυλές της Αφροδίτης

Πρόκλος : Εις Λύκιαν Αφροδίτη

Υμνούμε τη βασίλισσα των Λυκίων, την Κόρη Αφροδίτη. Κάποτε οι ηγεμόνες της πατρίδας μου, έχοντας περίσσια τη σωτήρια βοήθεια της, εμπνευσμένοι από το θείο της ίδρυσαν ένα ιερό άγαλμα στη πόλη, άγαλμα που είχε τα σύμβολα του νοητικού γάμου του πυρόεντα Ηφαίστου και Ουράνιας Αφροδίτης. Και την ονόμασαν θεά Ολύμπια, επειδή λόγω της δύναμής της πολλές φορές γλύτωσαν το βροτοφθόρο βέλος του θανάτου και είχαν το όμμα στραμμένο στην αρετή. Κι από τους γόνιμους γάμους ξεφύτρωσε σταθερή γενιά με λαμπρή σοφία, και υπήρχε παντού γλυκόδωρη γαλήνη της ζωής.

Όμως δέξου, πότνια, την προσφορά του έντεχνου λόγου μου. Γιατί και εγώ εξ αίματος είμαι ένας από τους Λυκίους. Κάνε την ψυχή μου να ξεφύγει από το ολέθριο κέντρισμα την γηγενούς (γήινης) οίστρου (επιθυμίας) και ας την ανασηκώσεις πάλι από το αίσχος στο μεγάλο κάλλος.

Πρόκλος : Εις Αφροδίτη

Υμνούμε την πολυώνυμη σειρά της Αφρογέννητης και τη μεγάλη βασιλική πηγή από όπου αναβλάστησαν όλοι οι αθάνατοι φτερωτοί Έρωτες, εκ των οποίων [1] άλλοι σημαδεύουν τις ψυχές με νοητικά βέλη, για να λάβουν αυτές τα ανυψωτικά κεντρίσματα των πόθων και αν επιθυμούν να δούνε τις πυροφεγγείς [2] αυλές της μητέρας τους. Κι άλλοι, ακολουθώντας τις σωτήριες βουλές και πρόνοιες του πατέρα, προσπαθούν να αυξήσουν με γεννήσεις τον ατελείωτο Κόσμο και εγείρουν στις ψυχές τον πόθο του επιχθόνιου βίου. Άλλοι, πάλι, εποπτεύουν πάντα τις πολύμορφες πορείες των γαμήλιων γυναικών, προκειμένου από τη θνητή φύτρα να παράγουν αθάνατο γένος πολύπαθων ανδρών. Όλους, όμως, τους νοιάζουν οι πράξεις της ερωτογενούς Κυθέρειας.

Όμως θεά, επειδή έχεις αφτί με οξεία ακοή, είτε περιβάλλεις τον μεγάλο ουρανό, όπου λένε ότι εσύ είσαι η θεϊκή Ψυχή του αέναου Κόσμου, είτε κατοικείς στον αιθέρα πάνω από τα στεφάνια των επτά κύκλων, διοχετεύοντας αδάμαστες δυνάμεις στις δικές σου σειρές, εισάκουσέ με, δέσποινα, και κατεύθυνε την πολύμοχθη πορεία της ζωής μου με τα δικαιότατα βέλη σου σταματώντας την παγερή ορμή των ανόσιων παθών.

[1]  Από εδώ αρχίζει η περιγραφή των τριών μορφών έρωτα : α) ανυψωτική δύναμη, η οποία εγείρει στις ψυχές τον πόθο να ανυψωθούν προς την περιοχή του Νου και προς το θεϊκό – νοητικό κάλλος που υπάρχει εκεί. Β) Κοσμική δύναμη, η οποία εμφυσά στις ψυχές τον πόθο για τον υλικό Κόσμο και τις οδηγεί στην πτώση μέσα σε αυτόν. Κάτι τέτοιο, βέβαια, ακούγεται ως κακό για τις ψυχές, ωστόσο είναι καλό για το σύνολο του σύμπαντος, καθώς έτσι το Σύμπαν αποχτά τελειότητα, αφού έτσι γεννιούνται μέσα του όλων των ειδών τα ζωντανά όντα . γ) παραγωγική δύναμη, η οποία  έχει σαν αποτέλεσμα τη γέννηση απογόνων και την κατάκτηση ενός είδους διαιώνισης μέσα από αυτούς.

[2] Οι θεϊκές αυλές της Αφροδίτης παρουσιάζονται ως πυροφεγγείς, καθώς βρίσκονται στην περιοχή του Νου και φωτίζονται από το νοητικό πυρ που χαρακτηρίζει αυτή την περιοχή.

Τα κείμενα υπάρχουν στην παρακάτω ιστοσελίδα

ΠΗΓΗ

H Αφροδίτη αφοπλίζει τον Άρη

Jacques-Louis David -  Mars Being Disarmed by Venus 

«η Αφροδίτη, που συγκρατεί τα αιματηρά χέρια του τραχύ Άρη, που  φέρνει την ειρήνη στα εμπόλεμα έθνη και κατέχει πολλά στο πλούσιο κέρας της, η ήπια Θεά…»

Σενέκας – Μήδεια (Ένας γαμήλιος ύμνος ή Επιθαλάμιο)

Του Ωραίου η διαλαλήτρα.

"Ψεύτικη λευτεριά στα ξένα απόχτησες
Τα θεία σου κάλλη δείχνοντας για λύτρα
Και, στερημένη εσύ τ’ Ωραίο, γίνηκες
Μεσ’ στ’ άσκημα του Ωραίου η διαλαλήτρα.
Τι τάχα κι αν σε θρόνιασαν βασίλισσα
Σε μουχλιασμένο στεριανό παλάτι;
Το μάρμαρό σου ανήλιαγο κι αδρόσιστο,
Του Αιγαίου ποθεί το κρυσταλλένιο αλάτι."

Γεώργιος Δροσίνης - Αφροδίτη της Μήλου

Από ένα μαργαριτάρι

William Adolphe Bouguereau  -The Birth of Venus 

"This singing art is sea foam.

The graceful movements come from a pearl

somewhere on the ocean floor.

Poems reach up like spindrift and the edge

of driftwood along the beach, wanting!

They derive

from a slow and powerful root

that we can’t see.

Stop the words now.

Open the window in the centre of your chest,

and let the spirits fly in and out."

Rumi

Το φθινόπωρο ανήκει στην Αφροδίτη

«Το φθινόπωρο ανήκει στην Αφροδίτη, επειδή κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής ο σπόρος ρίχνεται στο έδαφος και το έργο της Αφροδίτης είναι να αναμιχθούν οι γόνιμοι σπόροι και να έρθουν σε έρθουν σε επαφή με τα αίτια του γίγνεσθαι.»

Πρόκλος

Το ρόδο του Οκτώβρη.

Στην ομορφιά και την αμοιβαία αγάπη.

Αφροδίτη, Έρως και Ρόδι

Άγαλμα της Αφροδίτης. 

Στο αριστερό της χέρι κρατάει τον Έρωτα και στο δεξί ένα ρόδι. 

Εις Αφροδίτην

Ορφικός ύμνος προς την Αφροδίτη

Ώ ουράνια Αφροδίτη, περίφημη, 

πού σκορπίζεις μειδιάματα, γεννημένη στη θάλασσα, 

θεά μητέρα, πού αγαπάς τις ολονύκτιες διασκεδάσεις, σεβαστή, νυκτερινή, 

πού συζευγνύεις (ενώνεις) τους ανθρώπους εις γάμον, 

πού πλέκεις δόλους (δόλια σχέδια), 

ώ μητέρα της ανάγκης·

διότι τα πάντα προέρχονται από σένα, 

πού μπλέχτηκες με τον κόσμον και κυριαρχείς σε τρία μερίδια καί γεννάς τα πάντα,

όσα ευρίσκονται εις τον ουρανόν καί όσα στην εύφορη γη 

καί όσα στον βυθό της θαλάσοης, 

σεβαστή συμπαρακαθημένη του Βάκχου, πού τέρπεσαι στα συμπόσια 

καί παρασκευάζεις τους γάμους, 

ώ μητέρα των ερώτων

πού χαίρεσαι στα κρεββάτια με την πειθώ καί ενεργείς στα κρυφά,

 βασίλισσα πού δίδεις χαρά, πού φαίνεσαι, αλλά καί δεν φαίνεσαι, 

πού έχεις με άξιέραστες πλεξήδες τυλιγμένα τα μαλλιά σου

 καί κατάγεσαι από καλόν πατέρα, προστάτρια των νυμφών,

 σύνδειπνε σκη-πτροφόρε των θεών λύκαινα 

συ πού δίδεις απογόνους, φίλη των ανδρών, περιπόθητη πού παρέχεις την ζωήν

 συ πού έμπλεξες τους ανθρώπους καί το μεγάλο πλήθος των ζώων

 με αχαλίνωτες ανάγκες από ερωτομανή φίλτρα, 

έλα ώ θεϊκέ γόνε πού εγεννήθης στην Κύπρο, ώ θεά βασίλισσα, 

έλα χαρούμενη με ωραίον πρόσωπον, είτε εύρίσκεσαι στον Όλυμπον 

είτε υπηρετείς εις τον ναόν της Συρίας, πού παράγει πολύ λιβάνι, 

είτε συ εις τάς πεδιάδας με άρματα κατασκευασμένα από χρυσό

 κατέχεις τα γόνιμα λουτρά της ιεράς Αιγύπτου,

ή καί επάνω σε κυανά οχήματα διερχόμενη το θαλάσσιον κύμα 

χαίρεσαι με τους κυκλικούς χορούς των υδροβίων ζώων 

ή τέρπεσαι με τίς μαυρομμάτες νύμφες είς την Δίαν, 

πηδώσα μανιακά με ελαφρά πηδήματα στις αμμώδεις ακρογιαλιές

 είτε ω βασίλισσα, ευρίσκεσαι είς την Κύπρον, την τροφόν σου 

όπου ωραίες παρθένες άγαμες καί νύμφες σε υμνούν καθ’ όλον τον χρόνον, 

υμνούν εσέ ώ μακαρία, καί τον αθάνατον αγνόν Αδωνιν 

έλα μακαρία θεά καί να έχεις πολύ ευχάριστον διάθεσιν

 διότι εσένα προσκαλώ με άγια λόγια σεμνής ψυχής.

Ομηρικός Ύμνος στην Θεά Αφροδίτη 

Τήν σεβασμία και χρυσοστέφανον καί ὡραία θά ὑμνήσω Αφροδίτην , 

εἰς τἡν ὁποίαν ἒλαχε πᾶσα η θαλάσση περρίρυτος Κύπρος , 

ἒνθα ἢνεγκεν αὐτή ἐγερθέν ὑγρόν πνεῦμα ζεφύρου 

ἐπί τοῦ ἁπαλοῦ ἀφροῦ πολυτάραχου θαλάσσης.

Ταύτην ὑπεδέχθησαν φιλοφρόνως χρυσοστέφανοι Ὧραι

 καί τήν ἐνέδυσαν οῦράνια ἐνδύματα ˙ 

ἒθηκαν δ'ἐπί τῆς ἀθανάτου μέν κεφαλῆς καλλιτεχνικόν στέφανον , ὡραίον , χρυσοῦν ,

 ἐν δέ τοἰς διατρήτοις λοβοίς ἐνώτια ἐξ ὀρειχάλκου καί πολυτίμου χρυσού˙

τόν δέ ἁπαλόν λαιμόν καί τά ἀργυρόχροα στήθη περιεκόσμησαν διά χρυσῶν ὃρμων , 

ἐξ ἐκείνων , δι 'ὧν αὐταί αἱ χρυσοστέφανοι Ὧραι εκοσμοῦντο, 

ὁπόταν μετέβαινον εἰς τόν θελκτικόν χορόν τῶν θεῶν καί τ'ἀνάκτορα του Πατρός

Ἀφ'οὗ δέ συνεπλήρωσαν ἃπαντα τόν τοῦ σώματος στολισμόν, 

τήν ὡδήγησαν πρός τούς ἀθανάτους˙ 

οὗτοι δ'ἰδόντες αὐτήν τήν ὑπεδέχοντο φιλοφρόνως καί ἐδεξιοῦντο˙ 

καί ἒκαστος θαυμάζων τήν μορφήν τῆς ἰοστεφάνου Κυθερείας 

ἐπεθυμεί νά ὁδηγήση αὐτήν εἰς τόν οἶκόν του ὡς νόμιμον σύζυγόν του .

Χαῖρε καμπυλοβλέφαρε , γλυκομείλιχε˙ 

δός δέ να νικήσω ἐν τῷ παρόντι ἀγῶνι καί προετοίμασον τό ᾆσμά μου˙ 

ἐγώ δέ πρός σέ καί ἄλλην θά ἐτοιμάσω ῷδήν.

Η Σεφίρα Νετζά, τα σύμβολα και οι Θεές της (μέρος Β')

Η επαφή με τη Νετζά γίνεται με τη συναίσθηση και με τις τέχνες. 

Στη Νετζά οι θεϊκές μορφές λατρεύονται μέσω της τέχνης, όχι μέσω του φιλοσοφικού στοχασμού. 

(Εν ολίγοις, κρίνω άσκοπη μια περαιτέρω διανοητική ανάλυση του θέματος.)

Η Σεφίρα Νετζά, τα σύμβολα και οι Θεές της (μέρος Α')

Η Σεφίρα Νετζά είναι η έβδομη Σεφίρα στο Καββαλιστικό Δέντρο της Ζωής. Βρίσκεται στη δεξιά στήλη, τη Στήλη του Ελέους.

Το όνομά της σημαίνει «Νίκη» και η μαγική εικόνα της είναι μια όμορφη γυμνή γυναίκα. Αντιπροσωπεύει τα ένστικτα και τα συναισθήματα. Ο πλανήτης της είναι η Αφροδίτη.

Ας δούμε όμως τις διάφορες αντιστοιχίες της, με βάση την ποιότητα που εκφράζεται μέσω αυτής. Ο πλανήτης της είναι η Αφροδίτη, όπως είπαμε, και οι θεές που σχετίζονται με αυτή τη Σφαίρα, είναι όλες οι θεές του κάλλους και της ομορφιάς. Έχουμε λοιπόν την Αφροδίτη των Ελλήνων, την Βένους των Ρωμαίων, την Αστάρτη των Φοινίκων, την Ιστάρ των Βαβυλώνιων, την Ινάννα των Σουμερίων, την Χαθώρ των Αιγυπτίων, την Μπαβάνι των Ινδών, την Φρέγια των Σκανδιναβών αλλά και τη Νίκη των Ελλήνων.

Η αντιστοιχία της στα τσάκρας είναι το Μανιπούρα (στο ηλιακό πλέγμα) και στο σώμα η περιοχή της λεκάνης και των γοφών. 

Στη Νετζά οι θεϊκές μορφές λατρεύονται μέσω της τέχνης όχι μέσω του φιλοσοφικού στοχασμού. Η επαφή με τη Νετζά γίνεται με τη συναίσθηση αλλά και με τις τέχνες (χορός, ήχος, χρώμα).

Στη Νετζά έχουμε την εξισορρόπηση των δυνάμεων της έλξης και της απώθησης, καθώς και τη δημιουργική αρχή που βρίσκεται κάτω από την ώθηση για ανάπτυξη και ένωση.

Απολλων και Μούσες

(η επαφή με τη Νετζά γίνεται μέσω της τέχνης)

Η αρετή της Σφαίρας αυτής είναι η ανιδιοτέλεια, ενώ το ελάττωμά της η υπερβολική λαγνεία.

Έχουμε να κάνουμε εδώ με μια ποιότητα η οποία αφορά το πάθος και την αφοσίωση, καθώς και την ένωση μέσω της αγάπης. Αν μεταφέρουμε αυτό στο πεδίο της γιόγκα, σε αυτή τη Σεφίρα η αντιστοιχία είναι η Μπάκτι γιόγκα.

(σημ. Η Μπάκτι Γιόγκα είναι το μονοπάτι της αφοσίωσης, το μονοπάτι του μυστικιστή, κατάλληλο για τους συναισθηματικούς ανθρώπους Ο Μπάκτι γιόγκι σκοπεύει στην αφύπνιση του αισθήματος της ανιδιοτελούς αγνής αγάπης και γι΄ αυτό χρησιμοποιεί πράξεις που εκφράζουν λατρεία και τεχνικές που διεγείρουν το συναίσθημα όπως λουλούδια, θυμιάματα, ψαλμούς, κίρταν και τραγούδια αφιερωμένα στον Θεό. Ο Μπάκτι γιόγκι δεν ενδιαφέρεται καθόλου να γνωρίσει τον εαυτό του, αλλά να ενωθεί να γίνει ένα με τον Θεό, να μεθύσει από θεϊκή αγάπη για όλα τα όντα. Αυτό το μονοπάτι ακολουθούν οι Άγιοι, όλων των θρησκειών.)

Τα σύμβολά της Νετζά είναι το ρόδο, η ζώνη και η λυχνία, ενώ τα ζώα της είναι η Ιυνξ και το κοράκι. Η αντιστοιχία της σε χρώμα είναι το πράσινο (η ένωση του μπλε του Χεσέντ και του κίτρινου του Τίφαρετ), στους λίθους το σμαράγδι, στα φυτά το ρόδο (τριαντάφυλλο), ενώ στα αρώματα το κόκκινο σάνδαλο, η βενζόη και το ρόδο.

Ένας από τους πιο γνωστούς συμβολισμούς του ρόδου (τριαντάφυλλου) είναι το γυναικείο σεξουαλικό όργανο.

Αλλά και για τους Αλχημιστές, ολόκληρη η διαδικασία της ψυχικής μεταμόρφωσης γίνεται «sub rosa» (κάτω από το ρόδο). Η φράση αυτή, που κάποιοι θεωρούν ότι προήλθε από την ιστορία του Έρωτα ο οποίος έκανε δώρο στον Αρποκράτη ένα ρόδο, δηλώνει την σιωπή. Στην Αλχημεία, τα λευκά και κόκκινα ρόδα υποδηλώνουν τον «γάμο» των αντιθέτων και τα στάδια της λεύκανσης (albedo) και ερύθρωσης (rubedo) αλλά και τη σιωπή που είναι απαραίτητη για την εσωτερική φύση της εργασίας, αφού μέσα στη μήτρα ή ρόδο γίνεται η σύλληψη του Εαυτού.

Dat Rosa Mel Apibus: "The rose gives the bees honey"

Johann Thedore deBry (d. 1598)

Η ζώνη είναι σύμβολο της αγνότητας και της εγκράτειας. Στην λογοτεχνία η ζώνη, όταν φοριέται από άνδρες δηλώνει δύναμη, ενώ όταν φοριέται από γυναίκες δηλώνει προστασία.

Πολύ γνωστός μύθος με θέμα τη ζώνη είναι φυσικά ο μύθος με τον άθλο του Ηρακλή «Η ζώνη της Ιππολύτης» (μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με αυτό στο άρθρο μου για τους άθλους του Ηρακλή)

Sir Joshua Reynolds - Cupid untying the zone of Venus

Η λυχνία είναι το μαγικό όπλο που χρησιμοποιείται για το χειρισμό του Στοιχείου της Φωτιάς, το οποίο συνδέεται με την Άρεια όψη της Σφαίρας της Αφροδίτης. Όπως μας επισημαίνει η Dion Fortune σχετικά με τη φύση της Αφροδίσιας επίδρασης, η δύναμη αυτή είναι πολύ ασταθής αν δεν εδραιωθεί σε πνευματικές αρχές. «Οι κατώτερες μορφές του έρωτα ανήκουν στην περιοχή των συγκινήσεων και ουσιαστικά είναι αναξιόπιστες, αλλά ο ανώτερος έρωτας είναι δυναμικός και ενεργοποιητικός.»

Κατά μια άλλη – θελημική – προσέγγιση, η λυχνία αντιπροσωπεύει την αγάπη του μάγου. Αυτήν πρέπει διαρκώς να προστατεύει και να θρέφει. Σύμφωνα με τον John Bonner, η λειτουργία της συναισθηματικής αγάπης υποβάλλεται στις ανάγκες και προθέσεις του ατόμου που δεν είναι επομένως πλέον στο έλεος των ανεξέλεγκτων επιθυμιών, επειδή  αν και η αγάπη είναι αναντίρρητα ο νόμος, πρέπει πάντα να είναι «αγάπη υπο το θέλημα».

Το Σεφέρ Γετζιρά ονομάζει τη Νετζά «Απόκρυφη Διάνοια» και οι αντίστοιχες κάρτες των Ταρώ είναι τα τέσσερα εφτάρια (Επτά των ράβδων, Επτά των κυπέλλων, Επτά των σπαθιών, Επτά των δίσκων).

Σύμφωνα με την D. Fortune, «θα καταλάβουμε καλύτερα τη φύση της Νετζά στο μικρόκοσμο, αν θυμηθούμε πως είναι η Σφαίρα της Αφροδίτης με όλα τα σύμβολά της. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με τη λειτουργία της πολικότητας, που αποτελεί κάτι πολύ παραπάνω από το σεξ, έτσι όπως το καταλαβαίνουμε αόριστα.»

Η Αφροδίτη δεν είναι θεά της γονιμότητας, όπως είναι για παράδειγμα η Δήμητρα και η Περσεφόνη. Είναι θεά του έρωτα. Υπενθυμίζουμε εδώ ότι η αντιστοιχία της στο ανθρώπινο σώμα είναι η περιοχή της λεκάνης και των γοφών, όχι των γεννητικών οργάνων. Όμως αυτός ο έρωτας μπορεί να βρει αντιστοιχία στη σχέση δασκάλου και μαθητή ή και στη συναδελφικότητα δυο ανδρών πολεμιστών. Όπως επίσης βρίσκει αντιστοιχία στην Εταίρα της αρχαιότητας (η οποία βέβαια, δεν έχει σχέση με την πόρνη όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα). Κατά την Fortune, έχουμε να κάνουμε εδώ με μια «λεπτή, αιθερική ανταλλαγή μαγνητισμού και διανοητική και πνευματική πόλωση».

Και συνεχίζει : «Η λατρεία της Αφροδίτης ήταν κάτι πολύ περισσότερο από την απλή εκτέλεση μιας ζωώδους λειτουργίας. Συνδεόταν με τη λεπτή αλληλεπίδραση της δύναμης της ζωής με δυο παράγοντες. Με την περίεργη ροή και επιστροφή και με τη διέγερση και την αντίδραση, που παίζουν τόσο σπουδαίο ρόλο στις σχέσεις των δυο φύλων, αλλά εκτείνονται πέρα από τη σφαίρα του σεξ.»

Η μαγική φόρμουλα που συνδέεται με τη Νετζά είναι η ARARITA.

Ψυχολογικά η Νετζά είναι η Σφαίρα της Άνιμα.

Η κάρτα Αυτοκράτειρα, μια από τις ομορφότερες κάρτες των ταρώ του Θωθ, συνδέεται με τον πλανήτη Αφροδίτη. Αν και έχει πολλά και ποικίλα στοιχεία κάλλους, ωστόσο δεν αφορά την όψη που εξετάζουμε, αλλά την όψη της γονιμότητας, της Μεγάλης Θεάς, της Μητέρας Φύσης. Εξάλλου, η αντιστοιχία της είναι το γράμμα Daleth, και το μονοπάτι που ενώνει τη Σεφίρα Χόχμα με τη Σεφίρα Μπίνα. Τον Πατέρα με την Μητέρα. Αφορά δε, το ουράνιο τρίγωνο, πέρα από την Άβυσσο.

Ωστόσο, παραθέτω εδώ τους τόσο λυρικούς στίχους του Crowley για αυτή τη πανέμορφη κάρτα: 

«This is the Harmony of the Universe, that Love

unites the Will to create with the Understanding

of that Creation: understand thou thine own Will.

Love and let love. Rejoice in every shape of love,

and get thy rapture and thy nourishment thereof.»

Όπως όλες οι Σεφιρώθ, έτσι και η Νετζά δεν μπορεί να μελετηθεί μόνη της, αλλά πάντα σε συνάρτηση με τις υπόλοιπες Σεφιρώθ, ιδιαίτερα δε, τη Σεφίρα που βρίσκεται στην απέναντι στήλη (Χοντ) αλλά και σε συνάρτηση με το τρίγωνο που ανήκει (Νετζά-Χοντ-Γεσούντ) και φυσικά με τη Μαλκούτ που είναι στη βάση.

Η Νετζά ισορροπεί τη διάνοια της Χοντ, αλλά και την υλικότητα της Μαλκούτ. Όπως είπαμε παραπάνω, τη Νετζά δεν τη μελετάμε ξεχωριστά, αλλά σε συνάρτηση καταρχήν με την Χοντ, με την οποία είναι αδιαχώριστες.

Η συναισθηματική ενέργεια δίχως τη διάνοια δεν μπορεί να δώσει κάτι παραγωγικό. Από την άλλη, η διάνοια χωρίς συναίσθημα είναι μια στείρα κατάσταση. Η Νετζά με τη Χοντ δρουν συμπληρωματικά και εξισορροπητικά. Το συναίσθημα της Νετζά εξανθρωπίζει την ψυχρή αναλυτική προσέγγιση της Χοντ, ενώ η Χοντ παρέχει τάξη στην δίνη των συναισθημάτων της Νετζά.

Επιπλέον, λαμβάνουμε υπόψη ότι οι τρεις Σεφιρώθ Νετζά-Χοντ-Γεσόντ είναι σαν μια μονάδα εργασίας και αλληλεπιδρούν διαρκώς. Οι στοιχειακές δυνάμεις συλλέγονται από τη Γεσόντ αλλά κατευθύνονται και ελέγχονται μέσω του ζεύγους Νετζά-Χοντ. Στο λεγόμενο αυτό «Μαγικό Τρίγωνο» η Γεσόντ ισορροπεί θα λέγαμε την αφηρημένη σκέψη της Νετζά και την αναλυτική σκέψη της Χοντ. Όπως αναφέρεται σε διάφορα κείμενα, η Γεσόντ είναι ο Ερμαφρόδιτος άνθρωπος, λόγω αυτής της σύνδεσής της με τη Νετζά (Αφροδίτη) και τη Χοντ (Ερμής). Συναίσθημα και Ένστικτο της Αφροδίτης σε συνδυασμό με το Νου και τη Διάνοια του Ερμή.

Ερμής - Αφροδίτη

Περισσότερα μπορεί να διαβάσει κανείς στα εξής βιβλία:

Dion Fortune – Η μυστική Καββάλα

Aleister Crowley – Liber 777

John Bonner - Qabalah: A Magical Primer

Lon Milo Duquette – The chicken Qabalah

Israel Regardie – Η Καββάλα και τα σύμβολά της

Israel Regardie – A garden of pomegranates

ARAS , The Book of Symbols. Reflections on archetypal images

Julius Evola - Η Μεταφυσική του Φύλου
M.Esther Harding - Woman's mysteries

Aleister Crowley – The Book of Thoth