Λευτεριά στην Kundry!

“Parsifal” and “Kundry” in the temptation scene (second act)

Στο «The Chalice of Ecstasy» o Frater Achad  αναφέρει:

«Kundry–Γυναίκα–ικανή να ανυψώσει τον άνθρωπο στα ύψη, όσο και να τον σύρει στα μεγαλύτερα βάθη, είναι το πιο καλό εργαλείο που έχει στη διάθεσή του. Αυτή–η Ζωώδης Ψυχή του Κόσμου–ενώ κατευθύνεται από την χαμηλότερη θέληση ή διάνοια–έχει μέσα της όχι μόνο τις δυνατότητες της απολύτρωσης, αλλά και της λήψης της θέσης που της αρμόζει πάνω στο Θρόνο της Μητέρας, εφόσον φέρει σε Κατανόηση την Ανώτατη Θέληση και τη Σοφία του Πατέρα των Πάντων. 

Από την άλλη πλευρά, εάν κάτω από την επιρροή της χαμηλότερης θέλησης, της επιτραπεί να αποπλανήσει τον άνθρωπο από το ιδανικό του, κάνει ότι απέτυχε να ανακαλύψει το Πραγματικό Θέλημά του (το οποίο είναι ένα με το Πεπρωμένο και το Θέλημα του Θεού και το οποίο από μόνο του μπορεί να τον κατευθύνει στην ορθή πορεία του) τότε τον καταστρέφει και ταυτόχρονα χάνει και τη δική της ευκαιρία για απολύτρωση. Εκείνος είναι έπειτα καταδικασμένος να περιπλανιέται στα μονοπάτια της αυταπάτης, δίχως να έχει καμία κατανόηση του αληθινού Σκοπού της Ύπαρξής του ή της δικής της.»
Στο συγκεκριμένο μύθο του Parsifal  λοιπόν, όπως και σε πολλούς παρόμοιους, είναι λάθος να θεωρήσουμε  την Γυναίκα ως Θηλυκό. Κάτι τέτοιο θα μας απομάκρυνε από τον εσωτερικό  συμβολισμό και θα καθιστούσε τη Γυναίκα ως πειρασμό, ως εχθρό και κίνδυνο για το ταξίδι της αφύπνισης (αυτό είναι εξάλλου και η αναζήτηση του Γκράαλ).
H Γυναίκα στους μύθους αυτούς δεν είναι το Θηλυκό, αλλά η ΖΩΩΔΗΣ ΨΥΧΗ  της Καμπαλα.  Αν και η αρχική επιθυμία της Ζωώδους Ψυχής είναι να αναζητά φυσικές απολαύσεις, μπορεί να εκπαιδευτεί στο να επιθυμεί πνευματικές απολαύσεις, υπό την καθοδήγηση της Θεϊκης Ψυχής. 

Μια άλλη ερμηνεία του εσωτερικού συμβολισμού της γυναίκας στον μύθο :


Η Γυναίκα του μύθου δεν είναι το Θηλυκό, είναι ένα ΣΥΜΒΟΛΟ, είναι το παθητικό τμήμα του ανθρώπου που πρέπει να εξουσιαστεί.  Παρουσιάζεται ως κίνδυνος για τον Ήρωα, προσπαθεί να τον παρασύρει μέσω της γοητείας της και να τον εξουσιάσει. Σε αυτή την περίπτωση, η ηρωική περιπέτεια μπορεί να οδηγήσει στην Τιτανική πτώση. Η Γυναίκα εκφράζει τότε την γοητεία της ισχύος και της υπερβατικής συνειδητότητας, οπότε η αποπλάνηση εκείνου προέρχεται από την κατάχρηση και την αλαζονεία εκ μέρους του, καθώς δεν είχε όλες τις ρωμαλέες ιδιότητες που απαιτούνται. 

J. Augustus Knapp - Parsifal and the Holy Grail

Και ο Manly Hall στο «The Secret Teachings of All Ages» δίνει τη δική του ερμηνεία για την Kundry. Εδώ ως ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ. 

«Στον μεγάλο ναό του Όρους της Σωτηρίας (Mount Salvat) στέκει ο Parsifal, ο τρίτος και τελευταίος βασιλιάς του Ιερού Γκράαλ, κρατώντας ψηλά το σπινθηρίζον πράσινο Κύπελο του Γκρααλ και την ιερή λόγχη. Από την άκρη του δόρατος στάζει ένα ατέλειωτο ρεύμα αίματος. Πριν ο Parsifal κάνει την Kundry (Κουνταλίνι) να γονατίσει, η γυναίκα πειρασμός, απελευθερωμένη από το ξόρκι του κακού Klingsor, λατρεύει τα ιερά λείψανα του Πάθους.»

«Το κλειδί των Μυστηρίων του Γκράαλ γίνεται εμφανές, αν στην ιερή λόγχη αναγνωριστεί η Επίφυση με το ιδιαίτερο σημείο προβολής της και στο Άγιο Δισκοπότηρο η Υπόφυση του σώματος που περιέχει το μυστηριώδες Ύδωρ της Ζωής. Το Όρος της Σωτηρίας είναι το ανθρώπινο σώμα. Ο ναός με τον τρούλο στη σύνοδο της κορυφής του είναι ο εγκέφαλος. Το κάστρο του Klingsor μέσα στην σκοτεινή κάτω κοιλάδα είναι η Ζωώδης Φύση που δελεάζει τους ιππότες (ενέργειες του εγκεφάλου) μέσα στον κήπο της ψευδαίσθησης και της διαστροφής. Ο Parsifal, ως εξαγνισμένος υποψήφιος, γίνεται ο Κύριος των ιερών λειψάνων και της ιερής επιστήμης. Η Kundry, έχοντας εκπληρώσει τον σκοπό της ύπαρξής της, πεθαίνει στο κάτω μέρος του βωμού με τα αθάνατα λόγια : «Υπηρετώ!»

Paul von Joukowsky - the closing scene of Parsifal

«Καθώς όλοι οι παρόντες γονατίζουν, η Kundry απελευθερωμένη από την κατάρα της πέφτει άψυχη στο έδαφος, ενώ ένα άσπρο περιστέρι κατεβαίνει και αιωρείται πάνω από το κεφάλι του Parsifal. Το Άγιο Δισκοπότηρο λάμπει από το ουράνιο φως και οι ουρανοί αντηχούν από μία μελωδία δοξαστική.»

Ο Parsifal βαπτίζει την Kundry για να μπορέσει να μπει στο ιερό του Γκράαλ. Ξεπερνώντας την θρησκευτική σύνδεση (την βάπτιση με τη χριστιανική έννοια) αυτό σημαίνει : Ο εξαγνισμός μέσω του ύδατος, που είναι το ύδωρ της Ζωής, το Ύδωρ των Ερμητικών Φιλοσόφων.

Γιατί αλήθεια, η αναζήτηση του Γκράαλ και η αναζήτηση της Φιλοσοφικής Λίθου, είναι κάτι διαφορετικό;

Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί κανείς να ανατρέξει στα εξής βιβλία :
Aleister Crowley - The Book of Thoth (το κεφάλαιο για την κάρτα THE FOOL)
Aleister Crowley- The Book of Lies (σχόλιο στο ποίημα «The Swan»)
Frater Achad - The Chalice of Ecstasy
Manly Hall - The Secret Teachings of all Ages

Ρόδι - Tο Μυστικιστικό Φρούτο

"Το ρόδι είναι το μυστικιστικό φρούτο των Ελευσίνιων Μυστηρίων.  Τρώγοντάς το, η Προσερπίνα (1)  δεσμεύεται στο Βασίλειο του Πλούτωνα. Ο καρπός εκφράζει  εδώ την αισθησιακή ζωή την οποία, άπαξ και κάποιος δοκιμάσει, στερείται προσωρινά της αθανασίας. Επίσης, εξαιτίας  του μεγάλου αριθμού των σπόρων του, το ρόδι χρησιμοποιείται συχνά για να συμβολίσει την  φυσική γονιμότητα. Για τον ίδιο λόγο, ο Jacob Bryant  στην Αρχαία Μυθολογία του σημειώνει ότι οι αρχαίοι αναγνώριζαν  σε αυτό το φρούτο ένα κατάλληλο έμβλημα της Κιβωτού του Κατακλυσμού, το οποίο περιείχε τους σπόρους για τη νέα φυλή του ανθρώπου. Στα Αρχαία Μυστήρια  το ρόδι επίσης θεωρείται ένα θεϊκό σύμβολο με τόσο ιδιάζουσα σημασία, ώστε  η αληθινή εξήγησή του δεν μπορεί να αποκαλυφθεί.  Έχει χαρακτηριστεί από το Καβειρους (2) "το απαγορευμένο μυστικό." Πολλοί Έλληνες θεοί και θεές απεικονίζονται κρατώντας τον καρπό ή το λουλούδι του ροδιού στα χέρια τους, προφανώς για να δηλώσουν ότι είναι δωρητές της ζωής και της αφθονίας. Μπροστά από τον Ναό του Σολομώντα, πάνω από τις στήλες  Jachin και Boaz είχαν τοποθετηθεί κιονόκρανα με απεικόνιση ροδιού (3). "

Manly Hall -  Secret Teachings of All Ages

1. Στη ρωμαϊκή μυθολογία, η Προσερπίνα είναι η αντίστοιχη θεότητα της Περσεφόνης στην ελληνική μυθολογία, ενώ ο Πλούτωνας ο αντίστοιχος θεός  Άδης.

2. Οι Κάβειροι ήταν θεότητες αρχαίας μυστηριακής λατρείας η οποία πρωτοεμφανίστηκε στη Λήμνο, την Ίμβρο, τη Σαμοθράκη και τη Θήβα.

3. Γι αυτό το λόγο συναντάμε το ρόδι και στις Τεκτονικές Στοές. 

Η ρωμαϊκή θεότητα Γιούνο (η αντίστοιχη Ήρα της ελληνικής μυθολογίας) με το ρόδι.