Ο Αρματηλάτης

Ο Αρματηλάτης, αγέρωχος, συγκροτημένος και σταθερός κοιτάει μπροστά, χωρίς να χάνει τον προσανατολισμό του. Τον έλεγχο έχει αυτός, των συναισθημάτων, των παθών και των νοητικών εξάρσεων. Την ενέργειά του δεν την διασκορπίζει. Την έχει συγκεντρωμένη μέσα του, στον πυρήνα του. 

Να είμαστε εμείς οι Κύριοι του Άρματος της ζωής μας. 

Ζωσμένη με σπαθί

«Let the woman be girt with a sword before me» 

(Book of the law, chapter III, verse xi)

«Αυτή η γυναίκα αντιπροσωπεύει την Αφροδίτη, όπως είναι τώρα στο νέο αιώνα. Δεν είναι πλέον το απλό όχημα του άνδρα ομολόγου της, αλλά ένοπλη και μαχητική» (Aleister Crowley - Book of Thoth, ATU V – The Hierophant)

Λεπτομέρεια απο την κάρτα ταρώ "Τhe Hierophant"

Roberto Ferri - Facilis Descensus Averno

Roberto Ferri - Facilis Descensus Averno

Στον εκπληκτικό αυτό πίνακα του Roberto Ferri, ένιωσα πως απεικονίζεται η τριπλή εξήγηση της ανδρικής δημιουργικής ενέργειας, όπως δίδεται από τις κάρτες ταρώ Τhe Fool – The Hermit – The Devil. 

(Σημ. Για το θέμα αυτό μπορεί κανείς να ανατρέξει στο "The Book of Thoth" του Crowley αλλά και στο "Undestanding Aleister Crowley's Thoth Tarot" του Lon Milo DuQuette).

Ένα ταξίδι με τον Κύκνο

17. Επίσης, ο Άγιος ήρθε επάνω σε μένα και είδα ένα λευκό κύκνο που έπλεε στο νερό.

18. Ανάμεσα στα φτερά του κάθισα, και οι αιώνες έφυγαν μακριά.

19. Έπειτα ο κύκνος πέταξε και καταδύθηκε και υψώθηκε, όμως δεν πήγαμε προς τα κάπου.

20. Ένα μικρό τρελό αγόρι που ταξίδευε μαζί μου μίλησε στον κύκνο και είπε:

21. Ποιος είσαι εσύ που επιπλέεις και πετάς και καταδύεσαι  και υψώνεσαι  στο κενό; Ιδού, τόσοι πολλοί αιώνες έχουν περάσει. Από πού έρχεσαι; Προς τα πού πηγαίνεις;

22. Και γελώντας τον επίπληξα, λέγοντας: Όχι από πού! Όχι προς τα πού!

23. Ο κύκνος, σιωπηλός, απάντησε: Τότε, αν δίχως στόχο, γιατί τούτο το αιώνιο ταξίδι;

24. Και ακούμπησα το κεφάλι μου στο Κεφάλι του Κύκνου και γέλασα, λέγοντας: Δεν υπάρχει χαρά ανείπωτη σε τούτο το άσκοπο φτερούγισμα; Δεν υπάρχει κούραση και ανυπομονησία για την επίτευξη κάποιου σκοπού;

25. Και ο κύκνος ήταν πάντα σιωπηλός. Αχ! Αλλά επιπλεύσαμε μέσα στην απέραντη Άβυσσο. Χαρά! Χαρά! Λευκέ κύκνε, εμψύχωνέ με πάντα ανάμεσα στις φτερούγες σου!

26. Ω σιωπή! Ω έκσταση! Ω τέλος των πραγμάτων, ορατών και αόρατων! Τούτο, δικό μου είναι όλο, εμένα που δεν είμαι. 

Απόσπασμα από το Liber Cordis Cincti Serpente του Aleister Crowley.

Ο Κύκνος είναι η εκστατική συνείδηση, το Σαμάντι. Ο Adept κάθεται ανάμεσα στα φτερά του και οι αιώνες φεύγουν μακριά, γιατί στην έκσταση ο χρόνος δεν μετριέται. Το μικρό αγόρι είναι η ανθρώπινη λογική. Η απάντηση που του δίδεται είναι πως είναι ανόητο να ρωτάει κανείς πότε το Σύμπαν άρχισε και πότε θα τελειώσει ή ποιος δημιούργησε τα πάντα. Το Σύμπαν υπήρχε πριν από εμάς και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από εμάς. Δεν υπάρχει «από πού» και «προς τα πού» γιατί όλα αλλάζουν διαρκώς. Τα πάντα δημιουργούνται διαρκώς και καταστρέφονται/πεθαίνουν διαρκώς. Όπως ακριβώς και οι άνθρωποι, όπως και όλες οι μορφές της ζωής. 

Ο πόνος της επιθυμίας, η κούραση από την προσπάθεια, ο φόβος της αποτυχίας που εκφράζει ο Αdept αφορούν το επίπεδο (plane) που ζούμε. Μέσα σε αυτό ταλαντεύεται το μικρό αγόρι, η ανθρώπινη λογική και μέσα σε αυτό πρέπει να πράξει, σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, o Adept. 

Ο Adept ζητά η έκσταση να είναι συνεχής. Ο Κύκνος να τον εμψυχώνει πάντα ανάμεσα στις φτερούγες του. Στην έκσταση παύει η σύγκρουση, χάνεται η αίσθηση του Εγώ, η οποία είναι η αιτία του πόνου εξαιτίας του διαχωρισμού από το Όλον. 

ΚΕΦΑΛΗ ΙΖ - Τhe Swan

"Υπάρχει ένας Κύκνος, του οποίου το όνομα είναι Έκσταση: πετάει από τις Ερήμους του Βορρά, πετάει μέσα από τον ουρανό, πετάει πάνω από τους αγρούς του ρυζιού, στον ερχομό του τα φυτά ωθούνται εμπρός.

Σε ολόκληρο το Σύμπαν μόνο τούτος ο Κύκνος είναι ακίνητος. Φαίνεται να κινείται, όπως ο Ήλιος φαίνεται να κινείται. Τέτοια είναι η αδυναμία της όρασής μας.

Ανόητε! Κλαίς;

Αμήν. Η κίνηση είναι σχετική: Δεν υπάρχει Τίποτα που να είναι ακίνητο.

Σε αυτόν τον Κύκνο εξακόντισα ένα βέλος. Από το λευκό στήθος ξεχύθηκε αίμα. Οι άνθρωποι με χτύπησαν. Έπειτα, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν ήμουν τίποτα άλλο παρά ένας Αγνός Ανόητος, μου επέτρεψαν να περάσω.

Έτσι, και όχι με διαφορετικό τρόπο, ήρθα τον Ναό του Γκράαλ."

Aleister Crowley – The Swan (από το βιβλίο «The Book of Lies»)

Στην όπερα του Wagner «Parsifal» o ήρωας κάνει την είσοδό του σκοτώνοντας έναν ΚΥΚΝΟ. Τόσο ο Crowley στα σχόλιά του στο ποίημα «Τhe Swan» όσο και ο Frater Achad στο «Chalice of Ecstasy» αναφέρονται στο γεγονός αυτό.
Ο Κύκνος είναι η Έκσταση, άρα ο Πάρσιφαλ, κατά τον Frater Achad, σκοτώνοντας με το τόξο του τον κύκνο, φέρνει την Έκσταση κάτω στη γη. Και όταν τον ρωτούν γιατί σκότωσε τον κύκνο απαντά «δεν ξέρω» .

«Ο Πάρσιφαλ είχε στοχεύσει ψηλά. Είχε χτυπήσει το σημάδι του Ιδανικού του, αν και αρχικά ελάχιστα είχε κατανοήσει την πράξη του. Ωστόσο η Τρέλα του τον έσωσε, όπως ο ίδιος με τη σειρά του έσωσε τους άλλους. Όταν ερωτήθηκε σχετική με την πράξη του, απάντησε «Δεν ήξερα ότι ήταν λάθος».Frater Achad – The Chalice of Ecstasy

Η σκηνή του Κύκνου απο την όπερα "Πάρσιφαλ"

Με τη μορφή ΚΥΚΝΟΥ, σύμφωνα με τον Ελληνικό μύθο, ενώθηκε ο Δίας με τη Λήδα. Κι έπειτα εκείνη γέννησε δυο αυγά. Από το πρώτο αυγό γεννήθηκε η Ελένη (Ωραία Ελένη) και από το άλλο δυο δίδυμα αγόρια, οι Διόσκουροι. 

Gustave Moreau - Η Λήδα και ο Κύκνος

Οι Διόσκουροι

Στην Kαμπάλα, το γράμμα Zain που ενώνει το Binah με το Tiphareth συνδέεται με το ζώδιο του Διδύμου και την κάρτα The Lovers. Eδώ επομένως μπορούμε να «τοποθετήσουμε» όλους τους δίδυμους θεούς όπως τους Διόσκουρους.
Βάση της ανάλυσης της Κάρτας The Lovers από τον Crowley στο «Book of Thoth», προκύπτουν πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες από αυτή την σύνδεση, πιστεύω… Εξάλλου η υπόθεση του Παρσιφαλ έχει σχέση με το Άγιο δισκοπότηρο.

Η Κάρτα The Lovers

Ο Κύκνος, σε μια ομολογουμένως ενδιαφέρουσα (και ελπίζω όχι αυθαίρετη) διαδρομή από συνδέσεις, με οδήγησε στην πανέμορφη τόσο αισθητικά όσο και νοηματικά Κάρτα των Εραστών.
Καθώς η διαδρομή τελειώνει, δεν θα μπορούσα παρά να παραθέσω το παρακάτω απόσπασμα από το «The Book of the Law» :
«For I am divided for love’s sake, for the chance of union. This is the creation of the world, that the pain of division is as nothing, and the joy of dissolution all»
Και πιστεύω πως… ο κύκλος έκλεισε, εκεί όπου άρχισε, στον Kύκνο του Cordis Cincti Serpente…

Για περισσότερα μπορεί κανείς να ανατρέξει στα εξής βιβλία :

Aleister Crowley- Liber LXV - Cordis Cincti Serpente

Aleister Crowley- The Commentaries of LXV

Aleister Crowley- The Book of Lies (σχόλιο στο ποίημα «The Swan»)

Aleister Crowley- The Book of Thoth (κάρτα VI – The Lovers)

Frater Achad- The Chalice of Ecstasy

Η κάρτα ταρώ "The Star"

«Pour water on thyself : thus shalt thou be

a Fountain to the Universe.

Find thou thyself in every Star!

Achieve thou every possibility!»

Aleister Crowley - The Book of Thoth

«Το Άστρο» συμβολίζει τη Nuit, τον έναστρο ουρανό. «Είμαι το Άπειρο Διάστημα (o Άπειρος Χώρος), και τα Άπειρα Αστέρια που υπάρχουν εκεί.» (Liber Al 1.22.) Παρουσιάζεται με δύο αγγεία, το ένα χύνει ύδωρ, ένα σύμβολο του Φωτός, επάνω στον εαυτό της, ενώ το άλλο επάνω στη γη. Αυτή είναι μια γραφική αναπαράσταση της Οικονομίας του Σύμπαντος. Χύνει συνεχώς προς τα εμπρός την ενέργεια και την απορροφά εκ νέου συνεχώς.  Είναι η συναίσθηση  της Διαρκούς Κίνησης, η οποία δεν ισχύει ποτέ για οποιοδήποτε μέρος αλλά ισχύει πραγματικά για το σύνολο.»

The Book of Thoth, «The Roman numbers of the Trumps»

Αυτή η κάρτα αποδίδεται στο γράμμα He του Τετραγράμματον και στο ζώδιο του Υδροχόου. (Η παλαιότερη απόδοση της κάρτας στο γράμμα Tzaddi έχει αλλάξει. Για περισσότερη ανάλυση σχετικά με το θέμα μπορεί κανείς να ανατρέξει στο «The Book of Thoth» στο κεφάλαιο «The Roman numbers of the Trumps».)

Σε αυτή την κάρτα η Νuit προσωποποιείται ως μια θηλυκή φιγούρα – θεά. Το ένα αγγείο είναι χρυσό και από αυτό χύνει αιθέριο ύδωρ  πάνω στο κεφάλι της. Είναι οι ανεξάντλητες δυνατότητες της ύπαρξης. Το άλλο αγγείο είναι ασημένιο και από αυτό χύνει την Αμρίτα, το νέκταρ της αθανασίας, πάνω στην ουράνια σφαίρα (που θεωρείται ότι δεν είναι η Γη, αλλά οι ουρανοί που περιβάλλουν τη Γη.)

Ταυτίζεται εδώ με την Babalon, η οποία κατά τον Crowley είναι μια περαιτέρω υλοποίηση της αρχικής ιδέας της Nuit. (Παρατηρούμε άλλωστε και το άστρο της Babalon στην αριστερή γωνία της κάρτας).

Η «κατοικία» της Babalon/Νuit δεν είναι άλλη από τη Σεφιρα Binah, τη Μεγάλη Μητέρα του Ουράνιου Τριγώνου του Δέντρου της Ζωής.

Κατά τον Gunther, η πραγματική ταυτότητα της Γυναίκας της κάρτας «The Star» παρουσιάζεται στο κείμενο «The Wake World» του Crowley:

«Then there was another passage which was really too secret for anything; all I shall tell you is, there was the most beautiful Goddess that ever was, and she was washing herself in a river of dew. If you ask what she is doing she says: “I’m making thunderbolts".»

Στον Αιώνα του Παιδιού, ο Κεραυνός είναι το σύμβολο του Μεσσία.

Επίσης στο The Vision and the Voice, 3^rd Aethyr :

«And for this is BABALON under the power of the Magician, that she hath submitted herself unto the work; and she guardeth the Abyss. And in her is a perfect purity of that which is above; yet she is sent as the Redeemer to them that are below. For there is no other way into the Supernal Mystery but through her, and the Beast on which she rideth;»

Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί κανείς να ανατρέξει στα βιβλία:

Aleister Crowley–The Book of Thoth

Lon Milo DuQuette–Understanding Aleister Crowley’s Thoth Tarot

J. Daniel Gunther – Initiation in the Aeon of the Child

Καθώς η κάρτα αυτή είναι από τις αγαπημένες μου, μοιράζομαι εδώ ένα βίντεο που είχα φτιάξει γι αυτή. 

Κι εδώ είναι ένα βίντεο από μια ταινία μικρού μήκους του Kenneth Anger, που για κάποιο λόγο όταν την είδα, έκανα μια σύνδεση με την κάρτα αυτή. Με τόσα νερά που θα δείτε, είτε θα σας έρθει στο νου το αρχικό απόσπασμα της ανάρτησης από το Book of Thoth, είτε θα σας έρθει ούρηση :D

"Eaux d'artifice (1953) is a short experimental film by Kenneth Anger. The film was shot in the Villa d'Este in Tivoli, Italy. The film consists entirely of a woman dressed in eighteenth-century clothes who wanders amidst the garden fountains of the Villa d'Este ("a Hide and Seek in a night-time labyrinth"), until she steps into a fountain and momentarily disappears."

Το «διαβολικό» και ο φόβος της αλλαγής

Στην μυθολογία, οι Τιτανες  Κρόνος και η σύζυγος-αδερφή του Ρέα αποτελούν συμβολισμούς των χαοτικών δυνάμεων του σύμπαντος σε τάξη. Ο Κρόνος – Χρόνος επιθυμεί να διατηρήσει την βασιλεία του και προσπαθώντας να αποφύγει την προφητεία για τον εκθρονισμό του από τον γιό του, μόλις η Ρέα – αυτή που ρέει -   γεννά παιδί, εκείνος το καταπίνει. Το σύμπαν έτσι παραμένει στατικό και η βασιλεία του παραμένει ως είναι. Η Ρέα όμως, με το να κρύψει τον Δία και να δώσει στον Κρόνο να καταπιεί μια φασκιωμένη πέτρα, αλλάζει τα δεδομένα. Διαταράσσει το καθεστώς, την υπάρχουσα κατάσταση, γιατί εξαιτίας της ο Δίας επιζεί. Στην συνέχεια ο Κρόνος ξερνάει τα παιδιά του και ο Δίας τον εκθρονίζει και οργανώνει τα αδέρφια του και φέρνει μια νέα τάξη, εν ολίγοις δημιουργείται το σύμπαν (και για όσους θέλουν, ας κάνουν σε αυτό το σημείο και μια καμπαλιστική σύνδεση, καθώς η Ρέα και ο Κρόνος σχετίζονται με το Ουράνιο Τρίγωνο στην κορυφή του Δέντρου της Ζωής).

Συνδέουμε αυτό το μύθο με την κάρτα «Τhe Fortune» (Thoth tarot), που κατά τον Crowley συμβολίζει το Σύμπαν σε μια κατάσταση επαναλαμβανόμενης αλλαγής και αντιστοιχεί στον πλανήτη Δία. Πάνω τον τροχό υπάρχουν 3 φιγούρες. Είναι η Σφίγγα, ο Hermanubis και ο Typhon, 3 μορφές ενέργειας που κυβερνούν την κίνηση των φαινομένων ή με αλχημική ορολογία Sulphur, Mercury, Salt. H καταστροφική δύναμη του Typhon είναι πάντα παρούσα και παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό το κοσμικό παιχνίδι.

Άραγε πόσο αντιλαμβανόμαστε αυτή την αναγκαιότητα της αλλαγής και της καταστροφής είτε μέσα στον μικρόκοσμό μας είτε ευρύτερα; Γιατί φοβόμαστε την «καταστροφή», το «αρνητικό», το «δυσάρεστο», το θάνατο και όλα τα αρχέτυπα ή τα σύμβολα που την εκπροσωπούν; Γιατί αποζητούμε με τόσο πάθος την στατικότητα στις συνθήκες της ζωής μας, στις σχέσεις μας με τους άλλους ή ακόμα και στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση; Γιατί αφορίζουμε ως «διαβολικό» οτιδήποτε συμβολίζει την απαραίτητη για την κοσμική ισορροπία, καταστροφή;

O Crowley, σε κάποια ανάλυση μιας άλλης κάρτας των ταρώ, αναφέρει κάτι που παρόλο που δεν σχετίζεται ευθέως με όσα ανέφερα παραπάνω, μπορούμε να το συνδέσουμε με το πώς τείνουμε να ερμηνεύουμε με προκατάληψη τα διάφορα σύμβολα.

«Οι προφήτες των πρώιμων ημερών του Αιώνα του Οσιρι, προέβλεψαν την εκδήλωση αυτού του επερχόμενου Αιώνα στον οποίο τώρα ζούμε και τον αφόρισαν με έντονο τρόμο και φόβο, δίχως να καταλαβαίνουν την προπόρευση των Αιώνων, θεωρώντας κάθε αλλαγή ως καταστροφή.»

Αν μας ενδιαφέρει το κυνήγι του "διαβολικού" ας κοιτάξουμε εκεί όπου υπάρχει στατικότητα, άρνηση για αλλαγή, προκατάληψη, στερεότυπα, ιδεολογίες, προσωπολατρία, φόβοι και απολυτότητα. Αλλά για όσους απο εμάς επιθυμούμε να εξελιχθούμε σε κάτι ανώτερο απο αυτό που είμαστε, καιρός να προχωράμε. Και οπωσδήποτε χωρίς όλες αυτές τις άχρηστες αλυσίδες. 

Η κάρτα ταρώ Atu X (Fortune) του Crowley

Ρέα και Κρόνος

Η Παρθένος και η Πόρνη

Ο Αιώνας της Ίσιδας (μητριαρχία) παραχώρησε τη θέση του στον Αιώνα του Όσιρι (πατριαρχία). Tον Αιώνα του Όσιρι υπήρξε μια αλλαγή στην πνευματική θεώρηση του θηλυκού αλλά και στην αντιμετώπιση του σεξ.   Το σεξ αντιμετωπίστηκε ως αμαρτία, ως κάτι βρώμικο, ενώ η παρθενία και η καταστολή της επιθυμίας ως κάτι πνευματικό και θείο. Έτσι έχουμε τη  λατρεία της Παρθένου (που στην ουσία βέβαια δεν είναι τίποτε άλλο από το αρχέτυπο της Μεγάλης Θεάς-Μητέρας, διαστρεβλωμένο). Κεντρική μορφή του Χριστιανισμού, για παράδειγμα είναι η Μαρία, η οποία δεν συλλαμβάνει τον Ιησού με τον γνωστό τρόπο, αλλά με έναν υπερβατικό τρόπο.

Το σύμβολο της παρθένου εκπροσωπούσε το αγνό δοχείο και το υπέρτατο θηλυκό πνευματικό ιδανικό για τον Δυτικό πολιτισμό. Αφορά το μυστήριο της καθόδου του θείου πνεύματος στην ύλη. Όμως έχουμε περάσει πια σε άλλο Αιώνα. Επομένως αλλάζουν οι φόρμουλες. Στον Αιώνα του Ώρου η φόρμουλα δεν είναι η παρθένος αλλά η πόρνη. Όχι όμως η πόρνη όπως αντιλαμβάνονται οι βέβηλοι. Πρόκειται για την επαναρρόφηση όλης της εξελισσόμενης ζωής και συνείδησης μέσα στη σφαίρα Μπίνα, το μεγάλο υπερκόσμιο θηλυκό.

Yod – ο Θεός ως πρωτογενής πατέρας, ηλιακή-φαλλική δημιουργική θέληση, Φωτιά.

He – ο Θεός ως μητέρα, θηλυκή γεννητική αρχή, παθητική αρχή, Νερό.

Vau – o Θεός ως ο γιος (Apophis-Horus στη φόρμουλα ΙΑΟ), το αρσενικό παιδί του πατέρα και της μητέρας, η θέληση του να πάει, Αέρας.

He – o Θεός ως κόρη, Babalon, Εκείνη που έρχεται, Γη. Είναι η παρθένα που ενώνεται με τον πατέρα, διεγείρει την επαναδραστηριότητα και αρχίζει την παραγωγική διαδικασία ξανά. Ο κύκλος έχει κλείσει, η διαδικασία είναι αιώνια και περιέχει μέσα της τους σπόρους όλων των δυνατοτήτων.

Ο Αιώνας έχει αλλάξει.

Frank Papé - The Virgin/The Whore

η Kάρτα ταρώ Atu XI (Lust) του Crowley που απεικονίζει την Babalon

Η κάρτα ταρώ "Three of Cups"

ABUNDANCE

THREE OF CUPS

This card refers to Binah in the suit of Water. This is the card of Demeter or Persephone. The Cups are pomegranates: they are filled bountifully to overflowing from a single lotus, arising from the dark calm sea characteristic of Binah. There is here the fulfillment of the Will of Love in abounding joy. It is the spiritual basis of fertility.

The card is referred to the influence of Mercury in Cancer; this carries further the above thesis. Mercury is the Will or Word of the All-Father; here its influence descends upon the most receptive of the Signs.

At the same time, the combination of these forms of energy brings in the possibility of somewhat mysterious ideas. Binah, the Great Sea, is the Moon in one aspect, but Saturn in another; and Mercury, besides being the Word or Will of the All-One, is the guide of the souls of the Dead. This card requires great subtlety of interpretation. The pomegranate was the fruit which Persephone ate in the realms of Pluto, thereby enabling him to hold her in the lower world, even after the most powerful influence had been brought to bear. The lesson seems to be that the good things of life, although enjoyed, should be distrusted.

Aleister Crowley - The Book of Thoth