Λευτεριά στην Kundry!

“Parsifal” and “Kundry” in the temptation scene (second act)

Στο «The Chalice of Ecstasy» o Frater Achad  αναφέρει:

«Kundry–Γυναίκα–ικανή να ανυψώσει τον άνθρωπο στα ύψη, όσο και να τον σύρει στα μεγαλύτερα βάθη, είναι το πιο καλό εργαλείο που έχει στη διάθεσή του. Αυτή–η Ζωώδης Ψυχή του Κόσμου–ενώ κατευθύνεται από την χαμηλότερη θέληση ή διάνοια–έχει μέσα της όχι μόνο τις δυνατότητες της απολύτρωσης, αλλά και της λήψης της θέσης που της αρμόζει πάνω στο Θρόνο της Μητέρας, εφόσον φέρει σε Κατανόηση την Ανώτατη Θέληση και τη Σοφία του Πατέρα των Πάντων. 

Από την άλλη πλευρά, εάν κάτω από την επιρροή της χαμηλότερης θέλησης, της επιτραπεί να αποπλανήσει τον άνθρωπο από το ιδανικό του, κάνει ότι απέτυχε να ανακαλύψει το Πραγματικό Θέλημά του (το οποίο είναι ένα με το Πεπρωμένο και το Θέλημα του Θεού και το οποίο από μόνο του μπορεί να τον κατευθύνει στην ορθή πορεία του) τότε τον καταστρέφει και ταυτόχρονα χάνει και τη δική της ευκαιρία για απολύτρωση. Εκείνος είναι έπειτα καταδικασμένος να περιπλανιέται στα μονοπάτια της αυταπάτης, δίχως να έχει καμία κατανόηση του αληθινού Σκοπού της Ύπαρξής του ή της δικής της.»
Στο συγκεκριμένο μύθο του Parsifal  λοιπόν, όπως και σε πολλούς παρόμοιους, είναι λάθος να θεωρήσουμε  την Γυναίκα ως Θηλυκό. Κάτι τέτοιο θα μας απομάκρυνε από τον εσωτερικό  συμβολισμό και θα καθιστούσε τη Γυναίκα ως πειρασμό, ως εχθρό και κίνδυνο για το ταξίδι της αφύπνισης (αυτό είναι εξάλλου και η αναζήτηση του Γκράαλ).
H Γυναίκα στους μύθους αυτούς δεν είναι το Θηλυκό, αλλά η ΖΩΩΔΗΣ ΨΥΧΗ  της Καμπαλα.  Αν και η αρχική επιθυμία της Ζωώδους Ψυχής είναι να αναζητά φυσικές απολαύσεις, μπορεί να εκπαιδευτεί στο να επιθυμεί πνευματικές απολαύσεις, υπό την καθοδήγηση της Θεϊκης Ψυχής. 

Μια άλλη ερμηνεία του εσωτερικού συμβολισμού της γυναίκας στον μύθο :


Η Γυναίκα του μύθου δεν είναι το Θηλυκό, είναι ένα ΣΥΜΒΟΛΟ, είναι το παθητικό τμήμα του ανθρώπου που πρέπει να εξουσιαστεί.  Παρουσιάζεται ως κίνδυνος για τον Ήρωα, προσπαθεί να τον παρασύρει μέσω της γοητείας της και να τον εξουσιάσει. Σε αυτή την περίπτωση, η ηρωική περιπέτεια μπορεί να οδηγήσει στην Τιτανική πτώση. Η Γυναίκα εκφράζει τότε την γοητεία της ισχύος και της υπερβατικής συνειδητότητας, οπότε η αποπλάνηση εκείνου προέρχεται από την κατάχρηση και την αλαζονεία εκ μέρους του, καθώς δεν είχε όλες τις ρωμαλέες ιδιότητες που απαιτούνται. 

J. Augustus Knapp - Parsifal and the Holy Grail

Και ο Manly Hall στο «The Secret Teachings of All Ages» δίνει τη δική του ερμηνεία για την Kundry. Εδώ ως ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ. 

«Στον μεγάλο ναό του Όρους της Σωτηρίας (Mount Salvat) στέκει ο Parsifal, ο τρίτος και τελευταίος βασιλιάς του Ιερού Γκράαλ, κρατώντας ψηλά το σπινθηρίζον πράσινο Κύπελο του Γκρααλ και την ιερή λόγχη. Από την άκρη του δόρατος στάζει ένα ατέλειωτο ρεύμα αίματος. Πριν ο Parsifal κάνει την Kundry (Κουνταλίνι) να γονατίσει, η γυναίκα πειρασμός, απελευθερωμένη από το ξόρκι του κακού Klingsor, λατρεύει τα ιερά λείψανα του Πάθους.»

«Το κλειδί των Μυστηρίων του Γκράαλ γίνεται εμφανές, αν στην ιερή λόγχη αναγνωριστεί η Επίφυση με το ιδιαίτερο σημείο προβολής της και στο Άγιο Δισκοπότηρο η Υπόφυση του σώματος που περιέχει το μυστηριώδες Ύδωρ της Ζωής. Το Όρος της Σωτηρίας είναι το ανθρώπινο σώμα. Ο ναός με τον τρούλο στη σύνοδο της κορυφής του είναι ο εγκέφαλος. Το κάστρο του Klingsor μέσα στην σκοτεινή κάτω κοιλάδα είναι η Ζωώδης Φύση που δελεάζει τους ιππότες (ενέργειες του εγκεφάλου) μέσα στον κήπο της ψευδαίσθησης και της διαστροφής. Ο Parsifal, ως εξαγνισμένος υποψήφιος, γίνεται ο Κύριος των ιερών λειψάνων και της ιερής επιστήμης. Η Kundry, έχοντας εκπληρώσει τον σκοπό της ύπαρξής της, πεθαίνει στο κάτω μέρος του βωμού με τα αθάνατα λόγια : «Υπηρετώ!»

Paul von Joukowsky - the closing scene of Parsifal

«Καθώς όλοι οι παρόντες γονατίζουν, η Kundry απελευθερωμένη από την κατάρα της πέφτει άψυχη στο έδαφος, ενώ ένα άσπρο περιστέρι κατεβαίνει και αιωρείται πάνω από το κεφάλι του Parsifal. Το Άγιο Δισκοπότηρο λάμπει από το ουράνιο φως και οι ουρανοί αντηχούν από μία μελωδία δοξαστική.»

Ο Parsifal βαπτίζει την Kundry για να μπορέσει να μπει στο ιερό του Γκράαλ. Ξεπερνώντας την θρησκευτική σύνδεση (την βάπτιση με τη χριστιανική έννοια) αυτό σημαίνει : Ο εξαγνισμός μέσω του ύδατος, που είναι το ύδωρ της Ζωής, το Ύδωρ των Ερμητικών Φιλοσόφων.

Γιατί αλήθεια, η αναζήτηση του Γκράαλ και η αναζήτηση της Φιλοσοφικής Λίθου, είναι κάτι διαφορετικό;

Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί κανείς να ανατρέξει στα εξής βιβλία :
Aleister Crowley - The Book of Thoth (το κεφάλαιο για την κάρτα THE FOOL)
Aleister Crowley- The Book of Lies (σχόλιο στο ποίημα «The Swan»)
Frater Achad - The Chalice of Ecstasy
Manly Hall - The Secret Teachings of all Ages

Ένα ταξίδι με τον Κύκνο

17. Επίσης, ο Άγιος ήρθε επάνω σε μένα και είδα ένα λευκό κύκνο που έπλεε στο νερό.

18. Ανάμεσα στα φτερά του κάθισα, και οι αιώνες έφυγαν μακριά.

19. Έπειτα ο κύκνος πέταξε και καταδύθηκε και υψώθηκε, όμως δεν πήγαμε προς τα κάπου.

20. Ένα μικρό τρελό αγόρι που ταξίδευε μαζί μου μίλησε στον κύκνο και είπε:

21. Ποιος είσαι εσύ που επιπλέεις και πετάς και καταδύεσαι  και υψώνεσαι  στο κενό; Ιδού, τόσοι πολλοί αιώνες έχουν περάσει. Από πού έρχεσαι; Προς τα πού πηγαίνεις;

22. Και γελώντας τον επίπληξα, λέγοντας: Όχι από πού! Όχι προς τα πού!

23. Ο κύκνος, σιωπηλός, απάντησε: Τότε, αν δίχως στόχο, γιατί τούτο το αιώνιο ταξίδι;

24. Και ακούμπησα το κεφάλι μου στο Κεφάλι του Κύκνου και γέλασα, λέγοντας: Δεν υπάρχει χαρά ανείπωτη σε τούτο το άσκοπο φτερούγισμα; Δεν υπάρχει κούραση και ανυπομονησία για την επίτευξη κάποιου σκοπού;

25. Και ο κύκνος ήταν πάντα σιωπηλός. Αχ! Αλλά επιπλεύσαμε μέσα στην απέραντη Άβυσσο. Χαρά! Χαρά! Λευκέ κύκνε, εμψύχωνέ με πάντα ανάμεσα στις φτερούγες σου!

26. Ω σιωπή! Ω έκσταση! Ω τέλος των πραγμάτων, ορατών και αόρατων! Τούτο, δικό μου είναι όλο, εμένα που δεν είμαι. 

Απόσπασμα από το Liber Cordis Cincti Serpente του Aleister Crowley.

Ο Κύκνος είναι η εκστατική συνείδηση, το Σαμάντι. Ο Adept κάθεται ανάμεσα στα φτερά του και οι αιώνες φεύγουν μακριά, γιατί στην έκσταση ο χρόνος δεν μετριέται. Το μικρό αγόρι είναι η ανθρώπινη λογική. Η απάντηση που του δίδεται είναι πως είναι ανόητο να ρωτάει κανείς πότε το Σύμπαν άρχισε και πότε θα τελειώσει ή ποιος δημιούργησε τα πάντα. Το Σύμπαν υπήρχε πριν από εμάς και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από εμάς. Δεν υπάρχει «από πού» και «προς τα πού» γιατί όλα αλλάζουν διαρκώς. Τα πάντα δημιουργούνται διαρκώς και καταστρέφονται/πεθαίνουν διαρκώς. Όπως ακριβώς και οι άνθρωποι, όπως και όλες οι μορφές της ζωής. 

Ο πόνος της επιθυμίας, η κούραση από την προσπάθεια, ο φόβος της αποτυχίας που εκφράζει ο Αdept αφορούν το επίπεδο (plane) που ζούμε. Μέσα σε αυτό ταλαντεύεται το μικρό αγόρι, η ανθρώπινη λογική και μέσα σε αυτό πρέπει να πράξει, σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, o Adept. 

Ο Adept ζητά η έκσταση να είναι συνεχής. Ο Κύκνος να τον εμψυχώνει πάντα ανάμεσα στις φτερούγες του. Στην έκσταση παύει η σύγκρουση, χάνεται η αίσθηση του Εγώ, η οποία είναι η αιτία του πόνου εξαιτίας του διαχωρισμού από το Όλον. 

ΚΕΦΑΛΗ ΙΖ - Τhe Swan

"Υπάρχει ένας Κύκνος, του οποίου το όνομα είναι Έκσταση: πετάει από τις Ερήμους του Βορρά, πετάει μέσα από τον ουρανό, πετάει πάνω από τους αγρούς του ρυζιού, στον ερχομό του τα φυτά ωθούνται εμπρός.

Σε ολόκληρο το Σύμπαν μόνο τούτος ο Κύκνος είναι ακίνητος. Φαίνεται να κινείται, όπως ο Ήλιος φαίνεται να κινείται. Τέτοια είναι η αδυναμία της όρασής μας.

Ανόητε! Κλαίς;

Αμήν. Η κίνηση είναι σχετική: Δεν υπάρχει Τίποτα που να είναι ακίνητο.

Σε αυτόν τον Κύκνο εξακόντισα ένα βέλος. Από το λευκό στήθος ξεχύθηκε αίμα. Οι άνθρωποι με χτύπησαν. Έπειτα, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν ήμουν τίποτα άλλο παρά ένας Αγνός Ανόητος, μου επέτρεψαν να περάσω.

Έτσι, και όχι με διαφορετικό τρόπο, ήρθα τον Ναό του Γκράαλ."

Aleister Crowley – The Swan (από το βιβλίο «The Book of Lies»)

Στην όπερα του Wagner «Parsifal» o ήρωας κάνει την είσοδό του σκοτώνοντας έναν ΚΥΚΝΟ. Τόσο ο Crowley στα σχόλιά του στο ποίημα «Τhe Swan» όσο και ο Frater Achad στο «Chalice of Ecstasy» αναφέρονται στο γεγονός αυτό.
Ο Κύκνος είναι η Έκσταση, άρα ο Πάρσιφαλ, κατά τον Frater Achad, σκοτώνοντας με το τόξο του τον κύκνο, φέρνει την Έκσταση κάτω στη γη. Και όταν τον ρωτούν γιατί σκότωσε τον κύκνο απαντά «δεν ξέρω» .

«Ο Πάρσιφαλ είχε στοχεύσει ψηλά. Είχε χτυπήσει το σημάδι του Ιδανικού του, αν και αρχικά ελάχιστα είχε κατανοήσει την πράξη του. Ωστόσο η Τρέλα του τον έσωσε, όπως ο ίδιος με τη σειρά του έσωσε τους άλλους. Όταν ερωτήθηκε σχετική με την πράξη του, απάντησε «Δεν ήξερα ότι ήταν λάθος».Frater Achad – The Chalice of Ecstasy

Η σκηνή του Κύκνου απο την όπερα "Πάρσιφαλ"

Με τη μορφή ΚΥΚΝΟΥ, σύμφωνα με τον Ελληνικό μύθο, ενώθηκε ο Δίας με τη Λήδα. Κι έπειτα εκείνη γέννησε δυο αυγά. Από το πρώτο αυγό γεννήθηκε η Ελένη (Ωραία Ελένη) και από το άλλο δυο δίδυμα αγόρια, οι Διόσκουροι. 

Gustave Moreau - Η Λήδα και ο Κύκνος

Οι Διόσκουροι

Στην Kαμπάλα, το γράμμα Zain που ενώνει το Binah με το Tiphareth συνδέεται με το ζώδιο του Διδύμου και την κάρτα The Lovers. Eδώ επομένως μπορούμε να «τοποθετήσουμε» όλους τους δίδυμους θεούς όπως τους Διόσκουρους.
Βάση της ανάλυσης της Κάρτας The Lovers από τον Crowley στο «Book of Thoth», προκύπτουν πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες από αυτή την σύνδεση, πιστεύω… Εξάλλου η υπόθεση του Παρσιφαλ έχει σχέση με το Άγιο δισκοπότηρο.

Η Κάρτα The Lovers

Ο Κύκνος, σε μια ομολογουμένως ενδιαφέρουσα (και ελπίζω όχι αυθαίρετη) διαδρομή από συνδέσεις, με οδήγησε στην πανέμορφη τόσο αισθητικά όσο και νοηματικά Κάρτα των Εραστών.
Καθώς η διαδρομή τελειώνει, δεν θα μπορούσα παρά να παραθέσω το παρακάτω απόσπασμα από το «The Book of the Law» :
«For I am divided for love’s sake, for the chance of union. This is the creation of the world, that the pain of division is as nothing, and the joy of dissolution all»
Και πιστεύω πως… ο κύκλος έκλεισε, εκεί όπου άρχισε, στον Kύκνο του Cordis Cincti Serpente…

Για περισσότερα μπορεί κανείς να ανατρέξει στα εξής βιβλία :

Aleister Crowley- Liber LXV - Cordis Cincti Serpente

Aleister Crowley- The Commentaries of LXV

Aleister Crowley- The Book of Lies (σχόλιο στο ποίημα «The Swan»)

Aleister Crowley- The Book of Thoth (κάρτα VI – The Lovers)

Frater Achad- The Chalice of Ecstasy