Είπα στο πλάσμα μέσα μου που ποθεί

Είπα στο πλάσμα μέσα μου που ποθεί:

Τι είναι αυτός ο ποταμός που θες να διασχίσεις;

Δεν υπάρχουν ταξιδιώτες στο δρόμο που πάει στο ποτάμι

ούτε ο δρόμος υπάρχει

Βλέπεις κανένα να κινείται στην όχθη;

Δεν υπάρχει ποτάμι, ούτε βάρκα, ούτε βαρκάρης

Ούτε παλαμάρι ή κάποιος να το τραβήξει.

Δεν υπάρχει στεριά, ούτε ουρανός, ούτε χρόνος, ούτε όχθη, ούτε λιμάνι

Και δεν υπάρχει ούτε σώμα ούτε νους!

 Πιστεύεις πράγματι πως κάτι θα κάνει την ψυχή σου να ξεδιψάσει;

 Σ’ αυτό το μεγάλο κενό δεν θα βρεις τίποτα.

Γίνε δυνατός λοιπόν και μπες μέσα στο δικό σου σώμα`

Εκεί έχεις σταθερό πάτημα για το πόδι σου.

 Σκέψου προσεκτικά και μην πας αλλού.

 Λέει ο Καμπίρ: Απλώς άφησε κατά μέρος τους φανταστικούς πόθους για τα πράγματα

Και εδραιώσου σ’ αυτό που είσαι.

Μην πηγαίνεις στον κήπο με τα λουλούδια.

 Ω φίλε! Μην πηγαίνεις εκεί.

 Στο σώμα σου είναι ο κήπος με τα λουλούδια.

 Εδράσου στον χιλιοπέταλο λωτό κι απ’ εκεί ατένισε την απέραντη Ομορφιά!

Kabir