Αποσυμβολισμός της Σφίγγας.

H Σφίγγα, το μυθικό τέρας που έθετε μυστηριώδεις γρίφους στους ανθρώπους που την συναντούσαν, έχει συνδεθεί με το θείο, την απόκρυφη γνώση και τη σοφία.

Σύμφωνα με τον Papus, η Σφίγγα ήταν η πιο ξεκάθαρη αρχαία σύνθεση που μ’αυτήν μπορούμε να απεικονίσουμε τις διάφορες προσαρμογές του ανθρώπινου όντος μέσα σε όλα τα επίπεδα.

Ένας πρώτος αποσυμβολισμός της είναι η αντιστοίχηση με τα 4 στοιχεία.

Ταύρος – Γη

Λιοντάρι – Φωτιά

Αετός – Νερό

Άγγελος – Αέρας

Τα 4 αυτά σύμβολα αντιστοιχούν και με τα 4 σημεία του ορίζοντα,  τις 4 εποχές αλλά και με τις 4 ηλικίες του ανθρώπου (παιδική ηλικία, νιότη, ωριμότητα, γηρατειά).

Ακόμα, η Σφίγγα απεικονίζει τις 4 ηθικές δυνάμεις που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος:

Ταύρος – φυσικές δυνάμεις

Λιοντάρι – ηθικές δυνάμεις (θάρρος, αρετή)

Αετός – διανοητικές δυνάμεις

Άγγελος – η δύναμη της θείας ουσίας

Την Σφίγγα την συναντάμε τόσο στην κάρτα Χ όσο και στην κάρτα ΧΧΙ των ταρώ. (Σημ : τα σχόλια εδώ αφορούν τα ταρώ του Waite)

Στην κάρτα Χ (Ο τροχός της τύχης) έχουμε τα εξής σύμβολα:

 Την Σφίγγα που στέκεται πάνω από τον Τροχό, επιβλέποντας την περιστροφή του, βεβαιώνοντας πως κάθε γεγονός και κάθε αλλαγή γίνονται για χάρη της εξέλιξης και της αρμονίας του σύμπαντος, ενώ ο Ταύρος, το Λιοντάρι, ο Αετός και ο Άγγελος απεικονίζονται στις 4 γωνίες της κάρτας.

Συμπληρωματικά αλλά επιγραμματικά να προσθέσουμε την απεικόνιση του φιδιού (γονιμότητα, αναγέννηση) και του τσακαλιού – Anubis (αθανασία, αναγέννηση).

Όπως είπαμε, έχουμε εδώ την απεικόνιση των τεσσάρων στοιχείων και των τεσσάρων εποχών του χρόνου, οι οποίες εναλλάσσονται περιοδικά. Είναι η κυκλική πορεία της ζωής, κατ’επέκταση η ισορροπία και η εξέλιξη του κόσμου.

Στην κάρτα ΧΧΙ (Ο Κόσμος) συναντάμε και πάλι τα τέσσερα σύμβολα (ταύρος, λιοντάρι, αετός, άγγελος) στις 4 γωνίες της κάρτας.

Στο κέντρο, η γυναικεία μορφή (το ερμαφρόδιτο, κατά άλλους) που περιβάλλεται από ένα ωοειδές στεφάνι δάφνης (σύμβολο της νίκης).

Είναι η απεικόνιση της ολοκλήρωσης ενός κύκλου και το ξεκίνημα ενός άλλου.

Ο Eliphas Levi στο «Stories and Images» αναφέρει:

«Κοίταξέ με, έχω ανθρώπινο κεφάλι όπου εδρεύει η λογική, όπως σου υποδεικνύουν τα στολίδια του μυημένου, που το κοσμούν.

Η επιστήμη οδηγεί την πορεία μου στη ζωή, αλλά μόνη της προσφέρει μικρή βοήθεια. Έχω νύχια Λέοντος στα 4 άκρα μου. Είμαι οπλισμένος, έτοιμος για δράση. Παραμερίζω δεξιά, αριστερά, μπροστά, πίσω, τίποτα δεν αντιστέκεται στην Τόλμη που οδηγείται από την Επιστήμη.

Τα πόδια μου είναι τόσο γερά, γιατί στηρίζονται στα καπούλια του Ταύρου. Όταν αναλάβω κάποια δραστηριότητα, δουλεύω με υπομονή και επιμονή, όπως το βόδι που χαράζει αυλάκια με το αλέτρι.

 Σε στιγμές κατάρρευσης, όταν η απογοήτευση με κυριεύει, όταν το κεφάλι μου δεν αισθάνεται ικανό να διευθύνει τη ζωή μου, κουνώ τα φτερά του Αετού. Ανυψώνομαι στο χώρο της ενόρασης, διαβάζω στην καρδιά του Κόσμου τα μυστικά της παγκόσμιας Ζωής και μετά επανέρχομαι για να συνεχίσω σιωπηλά το έργο μου.

Το κεφάλι μου σου προτείνει να Γνωρίσεις.

Τα νύχια μου σου προτείνουν να Τολμήσεις.

Τα καπούλια μου, να Θελήσεις.

Τα φτερά μου, να Σιγήσεις.

Ακολούθησε τις συμβουλές μου και η ζωή θα σου φανεί δίκαιη και ωραία.

Το μέτωπο του Ανθρώπου της Σφίγγας μιλά για τη διάνοια.

Τα στήθη της για αγάπη, τα νύχια της για μάχη.

Τα φτερά της είναι η Πίστη, το Όνειρο, η Ελπίδα.

Τα καπούλια του Ταύρου η δουλειά που κάνουμε εδώ κάτω.

Εάν γνωρίζεις να δουλεύεις, να πιστεύεις, να αγαπάς, να αμύνεσαι.

Εάν δεν έχεις αλυσοδεθεί από χαμερπείς επιθυμίες

Εάν η καρδιά σου γνωρίζει να θέλει και το πνεύμα σου να κατανοεί

Σε χαιρετίζω, βασιλιά των Θηβών, να’σαι εστεμμένος.»

Ο Papus, στο «Πραγματεία επί των απόκρυφων επιστημών» αναφέρει ότι για να αποκρυπτογραφήσουμε τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται μια συμβολική εικονογράφηση θα πρέπει να ερευνήσουμε τη θέση που κατέχουν αυτά τα στοιχεία. Αυτό το κάνουμε με τη μέθοδο των αντιθέτων.

Έτσι λοιπόν, για το σύμβολο της σφίγγας κάνει την εξής ανάλυση:

«Στο σύμβολο της σφίγγας έχουμε 2 μεγάλες αντιθέσεις:

Μπροστά: το Κεφάλι (Επιστήμη) αντιτίθεται στα άκρα (Τόλμη)

Πίσω: τα Καπούλια (Εργασία) αντιτίθεται στα άκρα (Τόλμη)

Μεταξύ των 2: υπάρχει η Ενόραση (Φτερά) που τα ρυθμίζει.

 Η Τόλμη όταν δρα, δρα με αποτελεσματικό τρόπο (μπροστινά άκρα) εάν η Επιστήμη την εξουσιάζει τόσο, ώστε να μπορεί να την κατευθύνει (κεφάλι).

Η Τόλμη θα επιτύχει τους σκοπούς της (οπίσθια άκρα), εάν καθοδηγείται από την Εργασία και την Καρτερικότητα (καπούλια ταύρου).

Τέλος, οι υπερβολές στη Δράση ή την Μελέτη πρέπει να μετριάζονται με τη χρήση της Φαντασίας (φτερά Αετού)».

Και καταλήγει:

«Η Θεωρία πρέπει να εξουσιάζει και να καθοδηγεί την Πρακτική εφαρμογή. Εκείνος που πιστεύει ότι μπορεί να ανακαλύψει τις Αλήθειες της Φύσης μόνο μέσω της υλικής εμπειρίας, μοιάζει με τον άνθρωπο που θέλει να απαλλαγεί από το κεφάλι του για να δραστηριοποιήσει καλύτερα τα μέλη του.

Όχι Θεωρία χωρίς Πρακτική

Όχι Πρακτική χωρίς Θεωρία

Όχι Θεωρία ή Πρακτική χωρίς εργασία.

Να, τι μας λέει η Σφίγγα.»

Σταθερότητα και αντοχή

«Ο εσωτερικός άνθρωπος παύει να δυσαρεστείται από το καθετί – ανθρώπους, περιστάσεις, περιβάλλον. Γιατί; Επειδή βλέπει την αλήθεια, αναγνωρίζει το Νόμο και γνωρίζει πως ό,τι του συμβαίνει είναι αποτέλεσμα του Αγαθού Νόμου.»

«Καταλαβαίνει λοιπόν, πως ούτε χαρές ούτε λύπες δεν θα τον απομακρύνουν από την ατραπό. Βλέπει το δρόμο και τον ακολουθεί. Βλέπει το σκοπό και αγωνίζεται να τον φτάσει. Δεν ακολουθεί πλέον παρακλάδια και σκοτεινά μονοπάτια. Σταθερά και αποφασισμένα ακολουθεί την ατραπό που διάλεξε. Η ευχαρίστηση δεν τον παρεκτρέπει, ούτε και ο πόνος. Δεν τον αποθαρρύνει η αδράνεια και η κενότητα.»

«Αφού μίλησα για δοκιμασίες που παρεμποδίζουν το δρόμο, καλό είναι να καταλάβετε για ποιο σκοπό υπάρχουν. Ο άνθρωπος που εισήλθε στη δοκιμαστική ατραπό, αναζητά να εκπληρώσει, στα περιορισμένα όρια μερικών ζωών, ό,τι κάποιος άλλος θα ολοκληρώσει σε πολλές εκατοντάδες. Μοιάζει με τον άνθρωπο που ζητά να κατακτήσει μια κορυφή, αλλά δε θέλει να ακολουθήσει το στριφογυριστό μονοπάτι. Λέει: “Θα ακολουθήσω ευθεία την πλαγιά. Δεν πρόκειται να χάσω τον καιρό μου στο μακροχρόνιο αυτό δρόμο, τον οποίο οι χιλιάδες που βαδίζουν, έκαναν ασφαλή και εύκολο. Θα ακολουθήσω συντομότερη διαδρομή, το αγριότερο μονοπάτι, ίσια επάνω στην πλαγιά. Άσχετα από τις δυσκολίες, θα ανέβω. Όποια εμπόδια κι αν συναντήσω, θα τα υπερβώ. Τους γκρεμούς θα τους περάσω. Τα βράχια θα τα σκαρφαλώσω. Τους ογκόλιθους θα βρω τρόπο να τους παρακάμψω. Αλλά θα ταξιδέψω ευθεία στην πλαγιά”. Ποιο το αποτέλεσμα; Στο δρόμο θα αντιμετωπίσει εκατονταπλάσιες δυσκολίες. Το κέρδος του χρόνου θα ισορροπηθεί από τις δυσκολίες της επίτευξης.»

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Εσωτερική Μαθητεία» της Annie Besant

"Αμάν η γκρίνια σου, δεν φτάνει που έχεις και παρέα!"

Last Days

Max Richter - Last Days

Το Μέγα Απόρρητο μιας σταγόνας

«Ο ήλιος που λάμπει μέσα σε μια σταγόνα νερό, είναι ένα διαμάντι, είναι ένας κόσμος. Ευτυχισμένος αυτός που, όταν η σταγόνα εξατμιστεί, δεν πιστεύει ότι έφυγε και ο ήλιος. Όλες αυτές οι ομορφιές που περνούν, δεν είναι παρά φευγαλέες ανταύγειες του αιωνίου Κάλλους, μοναδικού αντικειμένου της αγάπης μας.

Θα ήθελα να είχα μάτια αετού και να πετάξω προς τον ήλιο, αν όμως ο ήλιος έλθει σε μένα μοιράζοντας τα θαύματά του μέσα στις σταγόνες της πρωινής δροσιάς, θα ευχαριστήσω τη φύση χωρίς να στεναχωρηθώ πολύ, όταν το διαμάντι εξαφανιστεί. Αλλοίμονο, γι’ αυτό το άστατο πλάσμα που δεν μ’ αγαπά πια, για τη δίψα του ιδεώδους της καρδιάς του, κι εγώ, επίσης, ήμουν μια σταγόνα νερό. Πρέπει να το κατηγορήσω και να το καταραστώ, επειδή στα μάτια του έγινα ένα κομματιασμένο δάκρυ, που μέσα του δεν βλέπει πια τον ήλιο;»

Eliphas Levi - To Μέγα Απόρρητο

Δεσμοτροπία - Σοφία Άντζακα

"Πρώτα απ’ όλα, προβάλλει ξεκάθαρα μπροστά του το από πού αρπάζεται ο άνθρωπος του ειδέναι για να λησμονήσει τη θνητή του μοίρα. Από που λοιπόν αρπάζεται;

1. Aπό τη λήθη αυτής της τραγικής ανασφάλειας, που την προσφέρει η πράξη του σεξ, τόσο με την στιγμιαία επιδερμική ηδονή της, όσο και με τον πιο παρατεταμένο φλοιικό ερεθισμό. Η ηδύτητα της εμπειρίας, σωματικής και νοητικής, καλύπτει τη χαίνουσα αίσθηση της φυσικής ανασφάλειας, δηλαδή το γεγονός του θανάτου.

2. Aπό το μύθο του ‘έρωτα’. Αυτή η φυγή από την υποβόσκουσα πραγματικότητα είναι πιο εξευγενισμένη. Με την ανάταση που προκαλεί ο ‘έρωτας,’ με τη διαρκή ενασχόληση με το άλλο πρόσωπο, ξεχνά κανείς αυτό που δε θα ήθελε να θυμάται.

3. Aπό την οικογένεια και τη διαιώνιση του είδους. Το αγκίστρωμα από αυτή τη δραστηριότητα προσφέρει μια πιο σταθερή και μακροχρόνια ‘εγγύηση’ φυγής και λήθης

4. Aπό τη μεγαλομανία, τη δοξομανία, τη μέθη της επιβολής, της αναγνώρισης, που κρύβει μιαν απύθμενη και ανομολόγητη αίσθηση θανάτου, με το συνοδό κραυγαλέο αίτημα για αθανασία. Ο μεγαλομανής, ο μανιακός για αναγνώριση ή επιβολή, ξέρει ότι θα σβήσει μέσα στην ανωνυμία με το θάνατό του. Γι’ αυτό αγκιστρώνεται απεγνωσμένα από την ‘αθανασία’ της αναγνώρισής του από τους άλλους.

5. Aπό το χρήμα. Ωστόσο, το χρήμα είναι μάλλον μέσο παρά αυτοσκοπός. Το χρήμα είναι επιθυμητό επειδή μ’αυτό μπορεί να πετύχει κανείς πιο εύκολα τα άλλα.

Τώρα πια θα πρέπει να έχει γίνει φανερό ότι και η παραμικρή προσκόλληση σε οτιδήποτε από τα παραπάνω, κρατάει τον άνθρωπο δέσμιο του φλοιικού ειδέναι, δηλαδή του εξωτερικού περιβάλλοντος και ότι διαιωνίζει την κατάσταση του μηχανικού αυτοματισμού του. Ο άνθρωπος συνεχίζει να μην έχει τίποτε δικό του, να είναι ενεργούμενο των φυσικών δυνάμεων. Μ’ άλλα λόγια, απρόσωπη φύση, όχι άνθρωπος, κι ας φοράει ανθρώπινο σχήμα."

Σοφία Άντζακα - ΔΕΣΜΟΤΡΟΠΙΑ