Ρόδι - Tο Μυστικιστικό Φρούτο
"Το ρόδι είναι το μυστικιστικό φρούτο των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Τρώγοντάς το, η Προσερπίνα (1) δεσμεύεται στο Βασίλειο του Πλούτωνα. Ο καρπός εκφράζει εδώ την αισθησιακή ζωή την οποία, άπαξ και κάποιος δοκιμάσει, στερείται προσωρινά της αθανασίας. Επίσης, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των σπόρων του, το ρόδι χρησιμοποιείται συχνά για να συμβολίσει την φυσική γονιμότητα. Για τον ίδιο λόγο, ο Jacob Bryant στην Αρχαία Μυθολογία του σημειώνει ότι οι αρχαίοι αναγνώριζαν σε αυτό το φρούτο ένα κατάλληλο έμβλημα της Κιβωτού του Κατακλυσμού, το οποίο περιείχε τους σπόρους για τη νέα φυλή του ανθρώπου. Στα Αρχαία Μυστήρια το ρόδι επίσης θεωρείται ένα θεϊκό σύμβολο με τόσο ιδιάζουσα σημασία, ώστε η αληθινή εξήγησή του δεν μπορεί να αποκαλυφθεί. Έχει χαρακτηριστεί από το Καβειρους (2) "το απαγορευμένο μυστικό." Πολλοί Έλληνες θεοί και θεές απεικονίζονται κρατώντας τον καρπό ή το λουλούδι του ροδιού στα χέρια τους, προφανώς για να δηλώσουν ότι είναι δωρητές της ζωής και της αφθονίας. Μπροστά από τον Ναό του Σολομώντα, πάνω από τις στήλες Jachin και Boaz είχαν τοποθετηθεί κιονόκρανα με απεικόνιση ροδιού (3). "
1. Στη ρωμαϊκή μυθολογία, η Προσερπίνα είναι η αντίστοιχη θεότητα της Περσεφόνης στην ελληνική μυθολογία, ενώ ο Πλούτωνας ο αντίστοιχος θεός Άδης.
Η ρωμαϊκή θεότητα Γιούνο (η αντίστοιχη Ήρα της ελληνικής μυθολογίας) με το ρόδι.
"Το ρόδι είναι το μυστικιστικό φρούτο των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Τρώγοντάς το, η Προσερπίνα (1) δεσμεύεται στο Βασίλειο του Πλούτωνα. Ο καρπός εκφράζει εδώ την αισθησιακή ζωή την οποία, άπαξ και κάποιος δοκιμάσει, στερείται προσωρινά της αθανασίας. Επίσης, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των σπόρων του, το ρόδι χρησιμοποιείται συχνά για να συμβολίσει την φυσική γονιμότητα. Για τον ίδιο λόγο, ο Jacob Bryant στην Αρχαία Μυθολογία του σημειώνει ότι οι αρχαίοι αναγνώριζαν σε αυτό το φρούτο ένα κατάλληλο έμβλημα της Κιβωτού του Κατακλυσμού, το οποίο περιείχε τους σπόρους για τη νέα φυλή του ανθρώπου. Στα Αρχαία Μυστήρια το ρόδι επίσης θεωρείται ένα θεϊκό σύμβολο με τόσο ιδιάζουσα σημασία, ώστε η αληθινή εξήγησή του δεν μπορεί να αποκαλυφθεί. Έχει χαρακτηριστεί από το Καβειρους (2) "το απαγορευμένο μυστικό." Πολλοί Έλληνες θεοί και θεές απεικονίζονται κρατώντας τον καρπό ή το λουλούδι του ροδιού στα χέρια τους, προφανώς για να δηλώσουν ότι είναι δωρητές της ζωής και της αφθονίας. Μπροστά από τον Ναό του Σολομώντα, πάνω από τις στήλες Jachin και Boaz είχαν τοποθετηθεί κιονόκρανα με απεικόνιση ροδιού (3). "
Manly Hall - Secret Teachings of All Ages
1. Στη ρωμαϊκή μυθολογία, η Προσερπίνα είναι η αντίστοιχη θεότητα της Περσεφόνης στην ελληνική μυθολογία, ενώ ο Πλούτωνας ο αντίστοιχος θεός Άδης.
2. Οι Κάβειροι ήταν θεότητες αρχαίας μυστηριακής λατρείας η οποία πρωτοεμφανίστηκε στη Λήμνο, την Ίμβρο, τη Σαμοθράκη και τη Θήβα.
3. Γι αυτό το λόγο συναντάμε το ρόδι και στις Τεκτονικές Στοές.
Η ρωμαϊκή θεότητα Γιούνο (η αντίστοιχη Ήρα της ελληνικής μυθολογίας) με το ρόδι.
Το ανοιχτό και το κλειστό ρόδι
Το τρίτο σύμβολο που παρουσίασε ο Αρχιερέας στους καθιερωμένους πλέον νέους Επόπτες του Ελευσίνιου Κύκλου ήταν ο καρπός της ροδιάς.
Με τέχνη εξαίσια κατασκευασμένος, έδινε την εντύπωση νωπού καρπού ροδιάς, ενώ ήταν παμπάλαιο ομοίωμα.
«Το σύμβολο αυτό όπως και τα προηγούμενα, είναι πολύ παλιό. Βλέπετε πως δίνεται με δυο διαφορετικές όψεις – παρουσιάσεις. Η πρώτη παρουσίαση δείχνει τον καρπό, το ρόδι ανοιχτό. Η δεύτερη παρουσίαση, δείχνει τον καρπό κλειστό. Η πρώτη παρουσίαση συμβολίζει το υπαρκτό Σύμπαν. Η δεύτερη συμβολίζει την επαναφορά των κόσμων όλων, μέσα στην ίδια αρχική εστία. Ο κάθε σπόρος του ροδιού είναι και ένας ήλιος, που τυλιγμένος στα λεπτά του χιτώνια, κάποτε θα τα αποτινάξει για να σκορπίσει τη ζωή στα όντα που θα κατοικήσουν στους πλανήτες του. Είναι λοιπόν ο κάθε σπόρος του ροδιού, το σύμβολο συγκέντρωσης και αποταμίευσης ζωής.
Μοιάζει στον ίδιο τον Πατέρα – Δημιουργό που έχει μέσα του τους κόσμους – ήλιους και που κάποια στιγμή σαν σπέρματα (ροδιάς κόκκους) θα τα εξαπολύσει με τις ακτίνες του να σχηματίσουν τη ζωή στους νέους κόσμους – διαστάσεις – υποστάσεις.
Ακόμη συμβολίζει το σχήμα του, το σχήμα κάθε Σύμπαντος. Όπως το ρόδι είναι στρογγυλό, κατά τον ίδιο τρόπο και το δικό μας Σύμπαν είναι στρογγυλό. Όπως η διάταξη των σπόρων του ροδιού είναι διατεταγμένη κατ’ ευθεία γραμμή από μέσα προς τα έξω, κατά τον ίδιο τρόπο και οι κόσμοι αρχίζουν από τα έσω και βγαίνουν προς τα έξω, με μια μαθηματική ακρίβεια και μια νοήμονα τάξη και διάταξη απόλυτη.
Όπως το ρόδι μέσα εγκλείει τη μέλλουσα ενέργεια ζωής και παρουσίας της αδιάκοπης αναπαράστασης του είδους του, κατά τον ίδιο τρόπο και η Αρχική – Πηγή – Ουσία – Σκέψη – Νους, μέσα της περιέχει όλα τα σπέρματα και όλα θα παρουσιασθούν στα μέλλοντα δημιουργήματα.»
Όποιος κατάλαβε καλά την υπερβατική αποκάλυψη του γέροντα Αρχιερέα, θα μπήκε εύκολα μέσα στο βασικό και αρχικό μυστήριο της πλάσης και της παρουσίασης της πολλαπλότητας των κόσμων.
«Το σύμβολο κλεισμένο ρόδι συμβολίζει το Πρωτοσπέρμα που δεν ανοίχτηκε για το σχηματισμό καινούργιων κόσμων. Αλλά στον άπειρο μέλλοντα χρόνο, κάποια στιγμή θα ανοίξει για να εκχύσει τα νέα ανάτυπα που σύμφωνα με τη σκέψη του και το καινούριο σχέδιο, θα σχηματίσουν τους διαδοχικούς κόσμους.»
Εδώ κλείνει ο συμβολισμός του καρπού της ροδιάς και όλο το ομοίωμα ρόδι. Ίσως να είπε περισσότερα, ακόμη πιο ανώτερα από τα λίγα που σαν απλός αποσυμβολισμός εδώ τώρα γράφεται. Αλλά εκείνα τα περισσότερα και σοβαρότερα, τα βαθυστόχαστα και τα εσώτερα, είναι στην ουσία τους και δυσνόητα για τους ανθρώπους της εποχής.
Ας παραμένουν λοιπόν αυτά τα σοβαρότερα κλεισμένα στα άγια αρχεία τους, ώσπου να σημάνει η ώρα να αποκαλυφθούν για να εννοηθούν από τους άξιους ερευνητές.
Νικόλαος Μαργιωρής – Τα Ελευσίνια Μυστήρια
Είναι όμορφο το ρόδι και ανοιχτό. Και δεν έχει χάσει τίποτα από όσα συγκέντρωσε και αποταμίευσε όσο καιρό παρέμεινε κλειστό. Βέβαια χρειάστηκε να σπάσει για να ξεχυθούν οι πολυάριθμοι σπόροι προς τα έξω, όμως τούτος ο καρπός δεν καταστράφηκε. Αυτό μάλλον θα γινόταν αν παρέμεναν οι σπόροι για πάντα μέσα στο σκληρό περίβλημα. Θα μαραινόταν και θα σάπιζε γιατί θα πήγαινε κόντρα στη Φύση.
Το ρόδι είναι όμορφο και είναι ανοιχτό. Και αν έχασε κάτι, αυτό δεν ήταν παρά κάποιες ψευδαισθήσεις και εξαρτήσεις.
