Βεβαίως Καλά Χριστουγεννα!

Χριστούγεννα. Μια αρχετυπική κατάσταση που δεν αποτελεί κτήμα μιας και μόνο θρησκείας ή παράδοσης. Ο εορτασμός των Χριστουγέννων έχει τοποθετηθεί (όχι τυχαία) λίγο μετά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Ο ήλιος που ανατέλλει, το νεογέννητο παιδί, η γέννηση, αφορούν τον κάθε ένα/μια από εμάς. Πρόκειται για την γέννηση του νέου ανθρώπου μέσα μας, του νέου παιδιού, των νέων δυνατοτήτων που μέσα μας κυοφορούνται. Αλλά όπως κάθε γέννηση, κάθε μετάβαση, δεν μπορεί παρά να έχει τις δυσκολίες της. Το παλιό αντιστέκεται στο καινούριο, όμως η μετάβαση χαρακτηρίζεται από την κίνηση. Αυτό το νέο παιδί μέσα μας, δεν μπορεί να γεννηθεί μέσα από την στασιμότητα. Απαιτεί την κίνηση. Απαιτεί την αλλαγή. Απαιτεί την αναγνώριση της σκοτεινής πλευράς μας, της σκιάς μας (με την έννοια που έχει δώσει ο Γιουγκ), την θεραπεία των τραυμάτων του παρελθόντος και την απελευθέρωση από τα παλιά νοητικά μοτίβα (patterns).

Αυτή την ανατολή, αυτή την επαναγέννηση, αυτό το νέο παιδί, το καλωσορίζουμε με χαρά.

Kαλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες!

Παραθέτω εδώ δυο εξαιρετικά κείμενα που πιστεύω πως θα σας ενδιαφέρουν:

Κείμενο τουΤριαντάφυλλου Κοτζαμάνη για το εσωτερικό νόημα των Χριστουγέννων, από το blog του Παναγιώτη Λιβιεράτου.

Κείμενο της Χαρίτας  Μήνη, για τη Θεϊκή Μητέρα και το ιερό Παιδί, από το blog Return to Mago.