Εστία. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, του Χρόνου και του Τόπου.
Η Εστία, αντίθετα με
τις άλλες θεότητες του Ολύμπου, χαρακτηρίζεται από μια στατικότητα, καθώς
παραμένει αμετακίνητη στον Όλυμπο. Ωστόσο, παρά την εξωτερική της αυτή ακινησία
, ο εσωτερικός της κόσμος είναι ζωντανός και δυναμικός, γι΄αυτό και η Εστία είναι το αρχέτυπο της
αυτοσυγκέντρωσης.
Ο Ηράκλειτος έλεγε «Από
το πυρ βγαίνουν όλα και στο πυρ ξαναγυρνούν». Οι Πυθαγόρειοι όταν
έλεγαν Εστίαν, εννούσαν το Αιώνιο Πυρ, τη φωτιά στο κέντρο του κόσμου. Η Εστία
είναι η μήτρα κάθε γέννας, που προϋπάρχει στην αιθερική περιοχή. Η Μήτρα Ιδέα. Είναι
αυτή η θερμαντική ικανότητα της Εστίας που περιέχει το μυστήριο της ζωής. Παραλληλίζοντας
με τη γυναικεία μήτρα, όπου εκεί συντελείται η κύηση του σώματος-οχήματος κάθε
ψυχής προς ενσάρκωση. Παρατηρούμε άλλωστε ότι οι ναοί της Εστίας ήταν κυκλικά
οικοδομήματα (όπως η μήτρα).
Όμως στην πορεία
βλέπουμε την Εστία, από Θεά του πυρός να καθιερώνεται ως Θεά της οικογενειακής
ζωής. Από σύμβολο της Παγκόσμιας Ενέργειας του Σύμπαντος, περιορίστηκε σε μια
ανθρωποκεντρική θεά που σαν σκοπό της είχε να συγκεντρώνει την οικογένεια κοντά
στο αναμμένο τζάκι κι εκεί να προσκυνούν τον νέο αρχηγό τους, τον άνδρα της οικογένειας.
Εκείνος πλέον προσφέρει τις θυσίες και την επικαλείται. Η Μητριαρχία γκρεμίζεται, για να δώσει τη θέση
της στην Πατριαρχία. Καθιερώθηκε ένας νέος τύπος γυναίκας, η εγκλεισμένη μέσα στο
σπίτι, που αναθρέφει τα παιδιά. Και ο μύθος της αιώνιας Παρθενίας της Θεάς διαστρεβλώθηκε
από το νέο σύστημα, αποδίδοντας στη γυναίκα την παρθενία ως αρετή, υποδουλώντάς
την.
Τα βέβηλα μάτια
πάντα θα αντικρίζουν την εξωτερική όψη των Μυστηρίων του Σύμπαντος. Τα δε
Ιερατεία, ενώ γνωρίζουν τα εσωτερικά κλειδιά, σκόπιμα αποκρύπτουν την αλήθεια,
διαστρεβλώνοντας και υποβαθμίζοντας τα Σύμβολα και τους Μύθους.
Ίσως, πράγματι σε
γήϊνο επίπεδο, ο άνδρας να ανάβει το πυρ και η γυναίκα να το συντηρεί και τροφοδοτεί.
Ίσως αυτή είναι μια πτυχή της θηλυκότητας και σε μαγικό επίπεδο. Όμως, αλήθεια,
δεν αποτελεί διαστρέβλωση το να εξισώνουμε φιλοσοφικές-υπερβατικές Ιδέες με τα
γήϊνα δεδομένα και να υποβαθμίζουμε είτε τη θέση της γυναίκας είτε την
σεξουαλικότητα;
Θεά Εστία
Χαίρε, κυρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παράδειγμα που φέρνεις εδώ, της Εστίας και του Πυρός, νομίζω πως είναι ένα από τα τελειότερα που μπορεί να παρουσιάσει κανείς για να εκφράσει το αλληλένδετο και την ισότητα του Αρσενικού στοιχείου (Πυρός – Πνεύματος – ‘Ωρου – Χαντίντ) με το Θηλυκό στοιχείο (Εστία – Ύλη – Νουτ – Νουίτ).
Γιατί, τι νόημα μπορεί να έχει ο σπόρος από μόνος του αν δεν υπάρχει η γόνιμη γη–μήτρα για να τον υποδεχτεί;
Το Πνεύμα δεν έχει κανένα νόημα και καμία αξία χωρίς την Ύλη.
Από την άλλη, τι νόημα έχει η μήτρα, η γη, χωρίς τον σπόρο που θα δώσει το έναυσμα για τη γέννηση της ζωής;
Η Ύλη δεν έχει κανένα νόημα και καμία αξία χωρίς το Πνεύμα.
Ναι, το Αρσενικό Πύρ είναι «η φλόγα που καίει μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου και στον πυρήνα κάθε αστεριού», ωστόσο το Θηλυκό, η Μήτρα, η Ύλη, είναι η καρδιά και το αστέρι. Να η αλήθεια που πρέπει να νιώσει ο άνθρωπος μέχρι τα βάθη του είναι του για να γεννηθεί ως ενσαρκωμένο Πνεύμα, ως Σάρκα του Ώρου, φωτεινή, Ηλιακή, και να γίνει αυτό που πράγματι ήταν και είναι: Θεός.
Και ας είναι γυναίκες οι μυήτριες σ’ αυτήν την αλήθεια, σ’ αυτό το Μέγα Μυστήριο που θα μας οδηγήσει στη Νέα Εποχή: Οι νέες Εστιάδες, οι Ιέρειες του Πνεύματος αλλά και του Έρωτα, οι πορφυροντυμένες Ιερές Πόρνες που με σοφές διδασκαλίες και υπέροχες τελετές θα φέρουν τη Γνώση και θ’ ανάψουν το Αγνό, το Ιερό Πυρ, για να ανέλθει σαν φίδι φωτεινό και να ενώσει επιτέλους τη σάρκα με το πνεύμα κάθε ανθρώπου.
Αγαπητέ
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ για το σχόλιο, αλλά θα μου επιτρέψεις να εκφράσω κάποιες ενστάσεις και διευκρινήσεις. Καταρχήν, αυτό στο οποίο ήθελα να εστιάσω ήταν η λανθασμένη εξίσωση μιας Υπερβατικής Ιδέας στα γήινα δεδομένα (η παρθενία της Εστίας). Δεν μπορώ να συμφωνήσω στο θέμα της ισότητας του Αρσενικού με το Θηλυκό, γιατί έχουν διαφορετικές ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ (ενεργειακά μιλώντας). Ισότητα, θα συμφωνούσα ότι πρέπει να έχουν όσο αφορά στις γήινες υποθέσεις.
Απο την άλλη, έχω κάποιες ενστάσεις όσο αφορά τις αντιστοιχίες που ανέφερες.
Ο Ώρος δεν ταυτίζεται με τον Χαντιτ, κατά τη γνώμη μου, έχει αντιστοιχία όμως με το Τίφαρετ του Δέντρου ή το Vau του Τετραγράμματον, αναλόγως.
Η Νουιτ και ο Χαντιτ και πάλι δεν νομίζω ότι συμβολίζουν το θηλυκό και το αρσενικό στοιχείο. Είναι η συστολή και διαστολή της Κοσμικής Ενέργειας. Η Νουιτ το σύνολο των δυνατοτήτων, ο Χαντίτ η έκφανση της Νουιτ, το σημείο που έχει αποκτήσει εμπειρία των δυνατοτήτων αυτών. Ο Crowley βέβαια αναλύει το θέμα πολύ καλύτερα απο μένα στα Commentaries του Liber Al.
Όσο αφορά τη γυναίκα, η οπτική μου αφορά πάντα τη γυναίκα - Μυημένη και όχι τη γυναίκα - Μυήτρια. Πιστεύω φαίνεται και απο άλλες αναρτήσεις μου.
Η Κόκκινη Γυναίκα ενσαρκώνει το αρχέτυπο του Μπίνα, εκεί αντιστοιχεί. Οι Εστιάδες συμμετείχαν σε άλλου είδους Μυστήρια και δεν τις συνδέω με τις Κόκκινες Γυναίκες.
Εξάλλου ο ρόλος του Μυητή πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει με το φύλο. Άλλωστε στον Αιώνα του Ώρου, κάθε άνθρωπος, άνδρας ή γυναίκα, είναι ο ίδιος μυητής/τρια του εαυτού του/της. Ο Άγιος Φύλακας Άγγελος λοιπόν μυεί και όχι κάποιος άλλος ή άλλη.
Αυτά.
Κυρία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήεδώ, στην αρχή, θα δηλώσω πως αναγνωρίζω ότι στο προηγούμενο σχόλιό μου ήμουν κάπως (έως πολύ)… εκτός θέματος!
Mea culpa!
Ωστόσο, πρέπει επίσης να σε διαβεβαιώσω ότι είχα καταλάβει σε ποιο πράγμα εστιάζεις σ’ αυτό το ωραίο άρθρο σου, παρόλο, που εγώ, στο σχόλιό μου, τελικά έγραψα… «τα δικά μου»!
Τώρα σκέφτομαι πως θα έπρεπε με κάποιον τρόπο –έστω με μια επιπλέον παράγραφο– να είχα κάνει μια προσπάθεια να σου διευκρινίσω ότι όσα έγραφα εκείνες τις στιγμές, ήταν προϊόν ενός ενθουσιασμού που μου δημιουργήθηκε από μια συγκεκριμένη εικόνα που περιγράφεις σε κάποιες γραμμές του άρθρου σου, και η οποία δεν είναι άλλη από εκείνη του κυκλικού ναού–μήτρας με το Ιερό Πυρ, το οποίο φαντάστηκα να καίει ακριβώς στο κέντρο του ναού.
Η αλήθεια είναι ότι, συνεπαρμένος από αυτόν τον ενθουσιασμό, έγραψα το σχόλιό μου εντελώς αυτόματα, σε λίγα μόλις λεπτά, και το έστειλα χωρίς να του ρίξω πάνω από μια ματιά. Ήταν μια πράξη εντελώς αυθόρμητη και, ειλικρινά, κάτω από την πίεση του χρόνου, αλλά παράλληλα μια πράξη για την οποία δεν μετανιώνω! Και αυτό γιατί, από τον ψύχραιμο τρόπο που αντιμετώπισες το ατόπημά μου, μου απέδειξες εκείνο που υποψιαζόμουν από την αρχή: ότι πράγματι διαθέτεις ένα σπινθηροβόλο πνεύμα!
Όμως απόψε έχω τον χρόνο και θα προσπαθήσω να εξηγηθώ καλύτερα:
Κατ’ αρχάς θα μου επιτρέψεις να γράψω κάποια πράγματα που σίγουρα γνωρίζεις, τα οποία όμως πρέπει να αναφέρω ώστε να μπορέσω να ξεδιπλώσω μπροστά σου με τη σειρά εκείνες τις σκέψεις που μου δημιούργησε η εικόνα του «κύκλου με τη φωτιά στο κέντρο», και οι οποίες ήταν περίπου οι εξής:
Σκεφτόμουν, λοιπόν, ότι όταν λέμε «εστία της φωτιάς», δεν εννοούμε μόνο αυτές καθ’ αυτές τις φλόγες μιας φωτιάς, αλλά και πιο γενικά το κέντρο ενός τόπου όπου υπάρχει η φωτιά. Κατ’ αναλογία, εστία αποκαλούμε το συγκεκριμένο σημείο όπου καίει η φωτιά μιας κατοικίας (η πυροστιά ή τζάκι) αλλά και την ίδια την ανθρώπινη κατοικία. Ακόμη, «εστία» λέμε το σημείο απ’ όπου εκπέμπεται ή συγκεντρώνεται φως. Επίσης, χρησιμοποιούμε τη λέξη «εστία» για να υποδηλώσουμε το κέντρο ενός τόπου όπου συμβαίνει κάτι δυναμικό. Για παράδειγμα, λέμε: «Η εστία της τάδε συγκέντρωσης», «η εστία του δείνα πολιτισμού», «το εστιακό βάθος ενός σεισμού» κ.τ.λ., εννοώντας, βέβαια, τον ενεργό πυρήνα τους, το κέντρο (ή επίκεντρό) τους και, κατά μια μεταφορική έννοια: την καρδιά τους. Στα αγγλικά: Herth = Εστία και Heart = Καρδιά.
Τη στιγμή, λοιπόν, που σκεφτόμουν τη φράση: «Εστία είναι το εν ενεργεία κέντρο, δηλαδή η καρδιά ενός τόπου όπου συμβαίνει κάτι δυναμικό»… ξαφνικά μου ήρθαν στον νου τα λόγια της Νουίτ στον Χαντίτ, όπως μας τα μεταφέρει ο Θείος (συγνώμη, αλλά έτσι τον αποκαλώ εγώ) μέσα από το «Liber Al» του (Ι:6):
«Be thou Hadit, my secret center, my heart and my tongue!»
Η Νουίτ φανερώνει πως ο Χαντίντ είναι το μυστικό κέντρο της, η καρδιά και η γλώσσα της.
Σε άλλα κείμενά του, ο Θείος Άλιστερ μάς λέει πως «η Νουίτ είναι ο κύκλος και ο Χαντίντ το πύρινο κέντρο του κύκλου», τονίζοντας συχνά ότι «ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλο» (ένα τέτοιο παράδειγμα θα αναφέρω λίγο πιο κάτω).
Δεν θα διαφωνήσω ότι η Νουίτ και ο Χαντίντ είναι, ανάμεσα στα άλλα, η συστολή και η διαστολή της Κοσμικής Ενέργειας. Όμως, ως προς τις δύο κύριες πολικότητες που αλληλεπιδρούν στη δημιουργία του Σύμπαντος (θεωρούμενο, πάντοτε, ως υλοενέργεια, στην οποία συνυπολογίζονται τα συστατικά των υλικών στοιχείων αλλά και οι τρόποι δράσης τους), επιμένω στο να κατατάσσω, την πρώτη στον Θηλυκό και τον δεύτερο στον Αρσενικό πόλο, και όχι αδικαιολόγητα, όπως θα δεις παρακάτω:
Ο καλός μας Θείος, στις πρώτες κιόλας σειρές του «The Old and New Commentaries to Liber AL», μας λέει:
«Η Θεογονία του Νόμου μας είναι απολύτως επιστημονική. Η Νουίτ είναι Ύλη, ο Χαντίντ είναι κίνηση, στην πλήρη φυσική έννοιά τους. Το Πρωτόνιο και το Ηλεκτρόνιο, υπό τη μεταφυσική έννοια, υποδηλώνουν ισοδύναμες αναλογίες. Είναι το Τάο και το Τε(χ) της Κινέζικης Φιλοσοφίας, ή, για να το πούμε πολύ απλά, το ουσιαστικό και το ρήμα στη γραμματική – αυτά τα δύο άπειρα στοιχεία δεν μπορούν να υπάρξουν ξεχωριστά».
Ο Θείος, λοιπόν, κάνει αναγωγή του ζεύγους Νουίτ – Χαντίντ με το Ηλεκτρόνιο, που είναι αρνητικά φορτισμένο σωμάτιο, και το Πρωτόνιο, που είναι θετικά φορτισμένο, και έτσι, «υπό τη μεταφυσική έννοια», με το Θηλυκό και το Αρσενικό αντιστοίχως. Την ίδια σχέση, Αρσενικού–Θηλυκού, έχουν και τα Τάο–Τε(χ) της Κινέζικης φιλοσοφίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως ένα είναι σίγουρο: Αν ο Θείος βρισκόταν σήμερα ανάμεσά μας, θα χόρευε από τη χαρά του κάθε φορά που θα μάθαινε για τις νεότερες ανακαλύψεις της Φυσικής, για παράδειγμα: για τις νέες θεωρίες περί Κβαντικού Κενού, Σκοτεινής Ύλης και Σκοτεινής Ενέργειας, αλλά ιδίως για τις νέες ανακαλύψεις περί Ενέργειας Μηδενικού Σημείου, την οποία πιστεύω πως θα ταύτιζε απόλυτα με τον Χαντίτ (Τώρα τον φαντάζεσαι να χορεύει και γελάς).
Για την άποψή μου περί της «ισότητας του Αρσενικού με το Θηλυκό» (ενεργειακά μιλώντας), θα επιμείνω, διευκρινίζοντας, βέβαια, ότι λέγοντας «ίσα», εννοώ ισάξια και ισοβαρή ως προς την κοσμολογική τους αξία. (Η αλληλεπίδραση των δύο συνθέτει το Σύμπαν, και τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει μόνο με ένα από τα δύο. Αυτό τα καθιστά ισάξια – ίσα). Εν προκειμένω, λοιπόν, αναφερόμουν στην αξία τους και όχι στις διάφορες μορφές ή ιδιότητές τους, γιατί αν ήθελα να το κάνω αυτό, τότε θα χρησιμοποιούσα τις λέξεις «όμοια» ή «ανόμοια», που πιστεύω ότι είναι πιο δόκιμες γι’ αυτήν την περίπτωση.
Θα συμπυκνώσω, λοιπόν, την άποψή μου σ’ αυτήν την πρόταση: Το Αρσενικό και το Θηλυκό είναι ίσα ως προς την αξία, αλλά βεβαίως ανόμοια ως προς τη μορφή και τις ιδιότητές τους.
Και μιας και το ανέφερες, να συμπληρώσω εδώ πως: αυτή η αναγνώριση της κοσμολογικής ισότητας των δύο πολικοτήτων στο σύνολο της υλοενέργειας του Σύμπαντος, αποτελεί και το τρανταχτό παράδειγμα για την αναγνώριση του Άνδρα και της Γυναίκας ως απολύτως ίσους επί της Γης. Και νομίζω πως αυτή είναι μια από τις πιο έγκυρες αναγωγές μιας Υπερβατικής Ιδέας στη Γη.
Τώρα ας συζητήσουμε λίγο και για τις άλλες παρατηρήσεις σου:
Για το αν ταυτίζεται ο Ώρος με τον Χαντίντ, δεν είναι κάτι για το οποίο θα μάλωνα. Πάντως, και άλλοι το έχουν εκφράσει αυτό. Όπως και να έχει, στον Χαντίντ, απ’ όλους τους άλλους θεούς, αισθάνομαι πιο κοντά τον Ώρο, αυτήν την εκπληκτικά πολυεπίπεδη Αιγυπτιακή θεότητα. (Ας πούμε ότι αυτό είναι κάτι που μου το ψιθυρίζει επίμονα στο αυτί ένα… γεράκι, που κατά τις στιγμές των διαλογισμών μου, αυτό επιμένει να εμφανίζεται για να καθίσει στον αριστερό ώμο μου).
Όπως το βλέπω: ο Χαντίτ είναι ο Ώρος, και ο Χερού-Ρα-Χα, που το όνομά του σημαίνει «Ηλιακή Σάρκα» ή «Σάρκα του Ήλιου» (και αντιστοιχεί με τον Χουρ-Παρ-Κραατ των Αιγυπτίων, που οι Έλληνες ονόμαζαν Αρποκράτη), είναι εκπόρευση–ενσάρκωση του Ηλιακού θεού Ώρου.
Ο Ρα, ο Ώρος και ο Αρποκράτης είναι τρεις εκφάνσεις του ίδιου θεού, του Ήλιου, και πολύ συχνά αλληλεπικαλύπτονται.
Για το Τίφαρετ και την αντιστοιχία του με τους θεούς της Αιγύπτου: τόσο ο Θείος στο «777» του, όσο και ο Israel Regardie, στο βιβλίο του «A Garden of Pomegranates (An Outline of the Qabalah)», θεωρούν ότι το Τίφαρετ, που είναι η Ηλιακή Σεφίρα, αντιστοιχεί με τον Ρα. (Για την ακρίβεια, ο Θείος λέει ότι εκτός από τον Ρα, αντιστοιχεί και ο Ασάρ, δηλαδή ο Όσιρις). Όμως, όπως είπα και πιο πάνω, Ρα και Ώρος αποτελούν όψεις του ίδιου θεού.
Και τώρα επιτέλους για τις Εστιάδες!:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα καθήκοντα των Εστιάδων, εκτός από τη φροντίδα του Ιερού Πυρός, που ως κοσμολογικό στοιχείο θεωρείται Αρσενικό, περιλαμβάνονταν και η φροντίδα και λατρεία του Fascinus, δηλαδή του Ιερού Φαλλού, ο οποίος υποτίθεται ότι εξασφάλιζε τη γονιμότητα και την καλοτυχία της Ρώμης. Σύμφωνα με τους ρωμαϊκούς μύθους, αυτός ο φαλλός είχε εμφανιστεί με «θαυματουργικό τρόπο» από τη γη μέσα στον ναό, για να τιμωρήσει –«διαπερνώντας την»–, μια από τις ιέρειες που… από κάποιο λάθος της κινδύνεψε να σβήσει το Ιερό Πυρ. Και από τότε οι Εστιάδες έπρεπε, λέει, να τον τιμούν μέσα στον ναό και να τον κρατούν μακριά από τα μάτια των ανθρώπων (ήταν και ντροπαλούλης)... Ένα από τα «ιερά καθήκοντα» των Εστιάδων ήταν να τοποθετούν ομοιώματα του Fascinus στα άρματα των στρατηγών που γυρνούσαν νικητές από τους κατακτητικούς πολέμους, για να μην τους πιάνει… το «κακό μάτι»!
Είναι εμφανές ότι οι παρθένες Εστιάδες, οι σκλάβες του ναού του αρσενικού «Ιερού Πυρός» και του «Ιερού Φαλλού», ήταν θύματα μιας από τις πιο άθλιες προλήψεις της φαλλοκρατικής ρωμαϊκής κοινωνίας, και μπορούμε χωρίς καμία αμφιβολία να τις παρομοιάσουμε με τις μετέπειτα μοναχές, τις παρθένες νύμφες (νύφες) του Πατέρα Θεού των Χριστιανών.
Εδώ πρέπει να πω ότι, η αποχή από το σεξ ως μέσο μεταστοιχείωσης της σωματικής–σεξουαλικής ενέργειας σε πνευματική ενέργεια, είναι για μένα μια απολύτως σεβαστή μέθοδος. Ωστόσο, θεωρώ πως αυτή η πρακτική θα πρέπει να εφαρμόζεται απ’ όποιον το επιθυμεί, αλλά και για όσο διάστημα το επιθυμεί το ίδιο το άτομο που την εξασκεί, και βεβαίως όχι υπό την απειλή τρομερών ποινών ή εκφοβισμών συνοδευόμενων από εικόνες της Χριστιανικής μεταθανάτιας Κόλασης.
Όμως, αφού υπάρχει η Σεξουαλική Μαγεία, δηλαδή οι τρόποι για τη μεταστοιχείωση της σωματικής ενέργειας μέσω του έρωτα, γιατί να απέχει κανείς από αυτόν; Κατά την άποψή μου, κάθε προσέγγιση του Ιερού μπορεί και πρέπει να γίνεται με τρόπους που θα προσφέρουν ηδονή, τόσο στο σώμα όσο και στο πνεύμα.
Τώρα, για τις «νέες Εστιάδες» που αναφέρω στο προηγούμενο σχόλιό μου, να διευκρινίσω ότι εκεί περιέγραφα μια φανταστική εικόνα, ένα όραμά μου του μέλλοντος, και δεν αναφερόμουν στις ιέρειες της αρχαίας Ρώμης, τις οποίες βεβαίως δεν ταυτίζω με τις Κόκκινες Γυναίκες.
Όταν έγραφα «νέες Εστιάδες», είχα κατά νου τις Ιέρειες στους ναούς του Νέου Αιώνα, που τις οραματίζομαι ως γυναίκες που ξεχειλίζουν από ζωντάνια, ελεύθερες στο σώμα και την ψυχή, απαλλαγμένες από κάθε υποκριτική αιδώ, ανθισμένες, ανοιχτές, πνευματικές και ερωτικές συνάμα. Αυτές θα είναι οι νέες Ιερές Πόρνες, οι γυναίκες που θα έλκουν και θα «κυοφορούν» το Ηλιακό Πνεύμα για να το «γεννούν», δηλαδή να το κάνουν φανερό και να το μεταδίδουν σε ολόκληρη την Ανθρωπότητα.
Φυσικά οι Θεοί, και ιδιαίτερα αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε Ενσαρκωμένο Ηλιακό Πνεύμα (που είναι ο Γιος του Ήλιου–Ώρου, ο ενσαρκωμένος Ώρος, ο Αρποκράτης), δεν θα τιμώνται μόνο από Ιέρειες, αλλά βεβαίως και από Ιερείς, διότι αν «κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα είναι ένα αστέρι», τότε ο κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, μπορεί και πρέπει να έχει επαφή με το Ιερό.
Κατά την άποψή μου, ο ρόλος των Ιερέων θα αντιστοιχεί –πάντοτε μέσα στο πνεύμα του Νέου Αιώνα– με αυτόν των Ιπποτών. Δηλαδή, οι Ιερείς θα έχουν έναν ρόλο, ας πούμε, προστατευτικό: θα είναι οι πολεμιστές–προστάτες του Παιδιού–Ήλιου που ενσαρκώνει το Ηλιακό Πνεύμα. (Εδώ θα μπορούσα να εκφράσω μια ολόκληρη φιλοσοφία επάνω σ’ αυτό το θέμα, αλλά νομίζω πως δεν είναι επί του παρόντος).
Φαντάζομαι ότι στον Νέο Αιώνα, το Αρσενικό και το Θηλυκό θα τιμώνται ως εξίσου ιερά: Το Πυρ στο κέντρο του Ναού τους θα συμβολίζει το Πνεύμα, το Αρσενικό στοιχείο, δηλαδή τον Χαντίτ, και ο ίδιος ο κυκλικός Ναός την Ύλη, το Θηλυκό στοιχείο, δηλαδή τη Νουίτ (Ουρανό) αλλά και τη Μπάμπαλον (Γη).
Εδώ, αν και γνωρίζω ότι έχω μακρηγορήσει, μπαίνω στον πειρασμό να σου περιγράψω, όσο πιο σύντομα μπορώ, πώς περίπου φαντάζομαι αυτούς τους κυκλικούς Ναούς του Νέου Αιώνα:
Καθώς θα εισέρχεσαι στον Ναό, και κοιτάζοντας ψηλά προς τον θόλο του, θα αντικρίζεις τη μορφή της θεάς του Ουρανού, που θα παριστάνεται όπως η αιγυπτιακή Νουτ, δηλαδή σαν μια γιγάντια γυμνή γυναικεία μορφή που το σώμα της θα είναι διάστικτο από λαμπερά αστέρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάποιο σημείο του κυκλικού τοίχου του Ναού θα υπάρχει μια μεγάλη εικόνα ή άγαλμα της Μπάμπαλον, και σε όλο το μήκος του τοίχου αναπαραστάσεις και σύμβολα θεοτήτων από διάφορες εποχές και θρησκείες του κόσμου, που ως αρχέτυπα θα αντιστοιχούν με τη θεά. Βέβαια, το πόσες και ποιες θα είναι αυτές οι θεότητες, θα έγκειται στις αντιλήψεις και προτιμήσεις των ανθρώπων του τόπου στον οποίο θα βρίσκεται ο κάθε Ναός.
Τοποθετημένα στις τέσσερις κύριες κατευθύνσεις του ορίζοντα θα είναι τα αγάλματα τεσσάρων ένοπλων Αγγέλων, οι οποίοι θα λογίζονται ως οι προστάτες του Ναού. (Ο κυκλικός Ναός θα είναι παράλληλα και αυτό που ονομάζουμε Μαγικός Κύκλος).
Το Δένδρο της Ζωής, ταυτιζόμενο εδώ με το Δέντρο της Γνώσης, δεν θα λείπει μέσα από αυτούς τους Ναούς, με τις Σεφίρες του να φωτίζουν η κάθε μια με το δικό της χρώμα – ούτε και ο Όφις που αφυπνίζει τους Ανθρώπους, ο οποίος θα παριστάνεται τυλιγμένος γύρω από το Δέντρο, με το κεφάλι του στο Κέτερ και την άκρη του στο Μαλκούτ. Σκέφτομαι πως γύρω από το Δένδρο της Ζωής θα γίνεται η διδαχή της Καμπάλα. (Γνωρίζω πως τα δύο Δένδρα γενικά παρουσιάζονται ως διαφορετικά. Όμως προσωπικά είμαι της άποψης ότι στον Νέο Αιώνα θα πρέπει πλέον να ειδωθούν ως ένα, ή, πιο σωστά, το ένα ως κατοπτρική προβολή του άλλου. Θα μπορούσα να σου περιγράψω πιο αναλυτικά πώς το εννοώ αυτό, ωστόσο πρόκειται για ένα τεράστιο θέμα και εδώ δεν θέλω να σε κουράσω… πιο πολύ).
Στο κέντρο του Ναού θα υπάρχει ένας τρίποδας που το στεφάνι του θα στηρίζει ένα μεταλλικό αγγείο όπου μέσα του θα καίει το Ιερό Πυρ του Χαντίτ. Φαντάζομαι πως το Πυρ θα ανανεώνεται κατά τις Ηλιακές γιορτές (Ισημερίες και Ηλιοστάσια), ανάβοντας από τις ακτίνες του Ήλιου που θα πέφτουν εστιασμένες επάνω του από ένα κάτοπτρο ή φακό που θα υπάρχει ψηλά στην οροφή, ειδικά προσαρμοσμένο σε ένα άνοιγμα που θα βρίσκεται στο κέντρο του θόλου και θα έχει το σχήμα του Ήλιου – μια πραγματική Εστία φωτός που θα κατεβαίνει μέσα στον Ναό από το σημείο όπου θα βρίσκεται η ίδια η καρδιά της Θεάς του Ουρανού, και η οποία, όπως είπα, θα συμβολίζεται με την εικόνα του Ήλιου.
Και εκεί, στο κέντρο του Ναού, το Ιερό Πυρ θα καίει μπροστά στα πόδια ενός αγάλματος του Ώρου-Παιδιού, του Αρποκράτη, που θα παριστάνεται από ένα αγόρι που θα έχει τον δείκτη του χεριού του μπροστά στο στόμα του, κάνοντας τη χειρονομία που υποδεικνύει τη σιωπή. Αυτό το άγαλμα το φαντάζομαι παρόμοιο με εκείνο το αρχαίο που ανακαλύφθηκε στη Μύρινα της Λήμνου και σήμερα βρίσκεται στο Λούβρο: ως ένα παιδί με φτερά, δηλαδή ως Αρποκράτη-Έρωτα. Γιατί πιστεύω πως οι Ναοί του Νέου Αιώνα θα πρέπει να είναι και Ναοί του Έρωτα.
Στους κυκλικούς Ναούς του Νέου Αιώνα, οι ντυμένες στα κόκκινα Ιέρειες και οι μαυροντυμένοι Ιερείς, θα διδάσκουν την Υψηλή Τέχνη, και παράλληλα θα κηρύττουν υπέρ της Ελευθερίας του Ανθρώπου, εμπνέοντάς τους παρευρισκόμενους να αναζητούν το Αληθινό Θέλημά τους, διδάσκοντάς τους πως ο αληθινός Ναός είναι το ίδιο τους το σώμα και πως το πεπρωμένο τους δεν μπορεί να είναι άλλο από τη Θέωση.
Ναι, έτσι φαντάζομαι τις Ιέρειες που θα εμπνέουν στις συνειδήσεις των ανθρώπων ότι ο αληθινός σκοπός τους είναι να ενσαρκώνουν το Ηλιακό Πνεύμα στη Γη: ντυμένες στα κόκκινα. Κόκκινες, όπως η φωτιά του Ήλιου αλλά και όπως το φλογερό πάθος του Έρωτα. Γιατί πιστεύω –και επιμένω σ’ αυτό– πως το Τέκνο του Ήλιου, ο Αρποκράτης, πρέπει να λογίζεται και ως Θεός-Έρωτας!
Αυτά ως μια πάρα πολύ γενική εικόνα, αφού εδώ θα μπορούσα να σου μιλάω επί ώρες για το πώς οραματίζομαι τους Ναούς και τα τελετουργικά του Νέου Αιώνα, αλλά και γενικά την ανθρώπινη κοινωνία, όπως θα μπορούσε αυτή να διαμορφωθεί. Κάποιες ήσυχες βραδιές –σαν την αποψινή–, στοιχειώνομαι από εικόνες ενός υπέροχου μέλλοντος, και τότε γράφω προσπαθώντας να τις αναπαραστήσω…
Οράματα μιας Ουτοπίας, θα μπορούσε να πει κάποιος…
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως είναι στη δύναμη του νου και της καρδιάς μας, όλων εμάς που τασσόμαστε υπέρ της Ελευθερίας και της Θέωσης του Ανθρώπου, να εργαστούμε και να συνεργαστούμε για μια σύνθεση των οραμάτων μας, βάζοντας παράλληλα μπροστά τους «μαγικούς τροχούς» του «μηχανισμού» που μπορεί να τα κάνει πραγματικότητα...
Δεν συμφωνείς;
Πάντως, θεωρώ πως οι γυναίκες μπορούν να είναι μυημένες αλλά και μυήτριες. Ένας από τους υποστηρικτές αυτής της άποψης ήταν και ο παππούς μας (έτσι τον αποκαλώ αυτόν) ο Σωκράτης, ο οποίος έφερνε το παράδειγμα της εταίρας Διοτίμας, που τη θεωρούσε αληθινή φιλόσοφο, γιατί, όπως έλεγε, ήταν μια γυναίκα που είχε την ικανότητα να διεγείρει και έπειτα να ανυψώνει το πάθος από το αισθησιακό στο πνευματικό επίπεδο.
Επίσης, από την άποψη της Ταντρικής φιλοσοφίας –που εκτιμώ πάρα πολύ, και για την οποία δεν μπορώ να μην αναφερθώ εδώ–, όλα τα ανθρώπινα όντα, άνδρες και γυναίκες, είναι φορείς της Σάκτι, της παγκόσμιας Θηλυκής ενέργειας, που εκφράζεται στο σώμα μας με τη μορφή της Κουνταλίνι, της ζωϊκής–σεξουαλικής ενέργειας, που παριστάνεται με ένα φωτεινό φίδι, και που ο χειρισμός της είναι το «κλειδί» για την επίτευξη της Φώτισης και τη Θέωσης. Και αφού η Κουνταλίνι είναι Θηλυκή, άρα για τον Ταντρισμό οι γυναίκες είναι εκ φύσεως μυήτριες στα Μυστήρια.
Εδώ θα διευκρινίσω πως όταν λέω «Μύηση», εννοώ το σύνολο της διαδικασίας προς τη Θέωση, και όχι μόνο το τελικό της στάδιο, δηλαδή όχι μόνο τη Θέωση.
Η Θέωση, που είναι το ζητούμενο και το τελικό στάδιο της Μύησης, και το οποίο οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν εντελώς ξεχωριστό από τη Μύηση, και το αποκαλούσαν Εποπτεία, βεβαίως ήταν και είναι πάντοτε μια εντελώς προσωπική μας υπόθεση, που απαιτεί την ατομική μας προσπάθεια, με τη μέγιστη ενεργοποίηση όλων των σωματικών και πνευματικών δυνατοτήτων μας, και, στο τέλος, την επίτευξη της επικοινωνίας με τον Άγιο Φύλακα Άγγελό μας.
Και μιας και αναφέρθηκα στην Τάντρα: Σ’ αυτό το εκπληκτικό μαγικο-θρησκευτικό σύστημα, ο Φύλακας Άγγελος ονομάζεται Τζιβάτμα, δηλαδή Ατομική Ψυχή, και θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι της θεϊκής ουσίας–ενέργειας. Όπως για το Θέλημα, έτσι και για την Τάντρα, ο άνθρωπος είναι Θεός.
Ο Φύλακας Άγγελος ανοίγει την τελευταία πύλη προς τη Θέωση. Όμως, πριν από εκείνη, υπάρχουν και άλλες πύλες τις οποίες συχνά μάς ανοίγουν άλλοι άνθρωποι, μεταφέροντάς μας τις γνώσεις τους ή προσφέροντάς μας το παράδειγμα της ίδιας της ζωής τους, και τους οποίους μπορούμε να τους ονομάζουμε μυητές μας.
Υπό από αυτήν την έννοια, λοιπόν, και εσύ είσαι μυήτρια, αφού με το ιστολόγιό σου εκπέμπεις αποσπάσματα της Γνώσης για την οδό προς τη Θέωση, τα οποία μπορεί να προξενήσουν τον ενδιαφέρον και να οδηγήσουν κάποια άτομα προς τις πρώτες πύλες της Μύησης.
Όμως, γιατί εδώ επιμένω να αναφέρομαι και στην Τάντρα;
Διότι, ιστορικά, από αυτήν φαίνεται να ξεκινάει το αποκαλούμενο Μονοπάτι του Αριστερού Χεριού στο οποίο εντάσσεται και η φιλοσοφία του Θελήματος. Μπορούμε να πούμε πως η Ταντρική παράδοση είναι μια από τις αστείρευτες πηγές ενός πνευματικού ρεύματος που διατρέχει όλους τους Αιώνες, διαποτίζοντας και ζωογονώντας φιλοσοφίες που έχουν ως θεμελιώδη τους αρχή την πίστη στη δυνατότητα του ανθρώπου να φτάσει στη Θέωση. Και όποιος χαρτογραφεί ένα ποτάμι, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάει τις πηγές του.
Το Ταντρικό πνεύμα διαποτίζει ολόκληρη τη φιλοσοφία και κοσμοθεωρία του Θελήματος. Άλλωστε ο Κρόουλι κατανόησε για πρώτη φορά το Αληθινό Θέλημά του κατά τη διάρκεια ενός Ταντρικού διαλογισμού, και, όπως είναι γνωστό, άσκησε τη Σεξουαλική Μαγεία με τεχνικές και τελετουργίες που οι περισσότερες ήταν εμπνευσμένες από αντίστοιχες Ταντρικές. Ο ίδιος, όπως και οι παλιοί διδάσκαλοι της Τάντρα, προσπάθησε να καταστήσει σαφές στους μαθητές του και σε εμάς που μελετάμε το έργο του, ότι η Μαγεία γενικά, αλλά και η Σεξουαλική Μαγεία ειδικότερα, δεν αφορούν τον «ζωώδη άνθρωπο», αλλά το αδιόρατο στους αμύητους σώμα που προβάλλεται από τον ενσαρκωμένο Θεϊκό Εαυτό. Και στα δύο συστήματα (του Θελήματος και της Τάντρα), ο άνθρωπος θεωρείται πνευματικό ον, και μάλιστα όχι απλώς προικισμένο με την κοσμική ψυχή–ενέργεια, αλλά και με τη μοναδική ικανότητα να μπορεί να αντιληφθεί και να βιώσει σε όλο της το μεγαλείο αυτή τη θεϊκή ενέργεια γύρω του και εντός του –να έχει δηλαδή την πλήρη Εποπτεία της αληθινής φύσης του Εαυτού του και του Σύμπαντος, που και τα δυο τους είναι ένα, και αυτό το ένα είναι Θεός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις πανάρχαιες εποχές μέχρι σήμερα, ο Ταντρισμός αποτελεί την πηγή του φωτεινού ποταμού που ανοίγει μέσα από τις ερήμους των προηγούμενων Αιώνων τον δρόμο προς τη Θέωση. Εκείνοι που έχουν επισκεφτεί τον κήπο του Θελήματος, γνωρίζουν πολύ καλά πως ανάμεσα στα αρχαία Αιγυπτιακά, τα Γνωστικά και τα άλλα υπέροχα άνθη, λάμπουν ιδιαίτερα και οι κρυστάλλινοι λωτοί της Τάντρα.
Όμως αυτή τη στιγμή το γεράκι μου άρχισε να μου τσιμπάει το αριστερό αυτί και να μου λέει πως το παράκανα (και αυτή τη φορά). Οπότε κάπου εδώ θα κλείσω…
Καταλαβαίνω πως έχω θίξει πάρα πολλά θέματα, με τα οποία ενδεχομένως να διαφωνείς, να συμφωνείς, ή να αισθάνεσαι ότι σε κάποια από αυτά πρέπει να συμπληρώσεις κάτι… Όμως, ειλικρινά σου λέω ότι δεν χρειάζεται να απαντήσεις σε κανένα από αυτά!
Πιστεύω πως είναι καλύτερα να αφιερώσεις τον χρόνο σου στη δημιουργία νέων άρθρων στο ιστολόγιό σου. Και ίσως σε κάποιο από τα επόμενα άρθρα σου, αν και όταν το Επιθυμήσεις Εσύ, να δώσεις κάποια άμεση ή έμμεση απάντηση.
Στο μονοπάτι που διαβαίνεις, η καρδιά σου να είναι Εστία όπου θα καίει η Ιερή Φλόγα, το περήφανο γεράκι του Ήλιου να φωτίζει και να οδηγεί τα βήματά σου, και η νύχτα να στολίζει το σώμα σου με κόκκινα φλογερά αστέρια – κόκκινα, σαν τους σπόρους του ροδιού, του Φρούτου του Δένδρου της Γνώσης, του Απαγορευμένου Καρπού.
Αγαπητέ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν ζητώ συγνώμη για την καθυστέρηση εμφάνισης των σχολιων σου. Φαίνεται πως είχα κάνει κάποια ρύθμιση η οποία απαιτεί να γίνεται πρώτα έγκρισή μου για να φανεί κάποιο σχόλιο. Τα σχόλια τα είδα σήμερα. Δεν είχα κάποια ενημέρωση ότι είχες απαντήσει. Προφανώς και έχεις δίκιο, έκανες ένα αυθόρμητο σχόλιο χωρίς πολύ σκέψη και σίγουρα μην μετανιώνεις γι αυτό. Ίσως κι εγώ βιάστηκα να … «σε πάρω από τα μούτρα» που λένε.
Τα επόμενα σχόλιά σου ήταν πιο αναλυτικά και μπόρεσα να καταλάβω πολύ καλύτερα την οπτική σου. Μάλιστα στις πιο πολλές διευκρινήσεις σου συμφωνώ (π.χ στα επιχειρήματά σου περί των θελημικών και καμπαλιστικών αντιστοιχιών.) Φυσικά δεν υπάρχει μόνο μια ερμηνεία σε τέτοια θέματα, ωστόσο όπως έγραψες κι εσύ βασιζόμαστε σε κάποια γραπτά για να χτίσουμε την άποψή μας. Και ο Crowley και ο Regardie είναι αγαπημένοι μου άλλωστε. Συμφωνώ επίσης πως οι «νέες» ανακαλύψεις της Φυσικής επιβεβαιώνουν όσα υποστηρίζει η θελημική φιλοσοφία και χαίρομαι που εστίασες και σε αυτό.
Για το θέμα της ισότητας των φύλων συμφωνώ όπως το ανέλυσες. Έτσι το αντιλαμβάνομαι κι εγώ. Ίσα ως προς την αξία τους αλλά ανόμοια ως προς τη μορφή και τις ιδιότητές τους.
Πάμε και στις Εστιάδες τώρα ! Ναι, συμφωνώ και σε αυτά που ανέλυσες σχετικά με αυτό το θέμα. Και ναι, συμφωνώ σχετικά με την αποχή ως μέσο μεταστοιχείωσης. Δεν μπορώ να σου απαντήσω γιατί να μην χρησιμοποιεί κανείς το σεξ ή την αποχή από το σεξ ως μέσα, διότι θεωρώ ότι και οι δυο μέθοδοι αποτελούν κομμάτια της σεξουαλικής μαγείας. Παρομοίως και τα σχετικά με την τάντρα. Περισσότερα πιστεύω πως δεν υπάρχει λόγος να ειπωθούν εδώ. Καταλάβαμε και οι δυο τι εννοεί ο άλλος.
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες στο χώρο μου και το όραμά σου για το Ναό του Νέου Αιώνα. Πολύ όμορφο. Η σκέψη – ειδικά η εκπαιδευμένη – είναι υπερόπλο, δημιουργός πραγματικότητας (ή μήπως πραγματικοτήτων;) Έτσι κινούνται οι Κοσμικοί μηχανισμοί. Οι περισσότεροι από εμάς το κάνουν ασυνείδητα. Μακάρι να ξέραμε όλοι να χρησιμοποιούμε τις δυνάμεις μας συνειδητά προς το μόνο σκοπό που αξίζει . Όμως αναλωνόμαστε σε εγωιστικούς σκοπούς, σπαταλώντας ενέργεια. Μεγάλο θέμα όμως και σταματώ εδώ.
Όσο για τους μυητές και τις μυήτριες έτσι όπως το έθεσες και πάλι συμφωνώ. Ηθελημένα ή άθελα, συνειδητά ή ασυνείδητα μπορεί καθένας από εμάς να ρίξει κάποιο σπόρο. Ποιος ξέρει, ίσως και να βρει γόνιμο έδαφος. Είναι όμως και το θέμα της ετοιμότητας, του επιπέδου εξέλιξης κάθε ανθρώπου.
Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου και για όσα έγραψες. Ομολογώ ότι ίσως σε παρεξήγησα σε κάποια σημεία. Αλλά όπως βλέπεις σου απάντησα. Άλλωστε το ιστολόγιο δεν είναι απλά ένα βήμα για να εκτονώνουμε την αυταρέσκειά μας. Η αλληλεπίδραση και η ανταλλαγή απόψεων είναι κάτι παραπάνω από επιθυμητή.
Πολλούς χαιρετισμούς :)