Ο Αιώνας του Ώρου

«Για εκατοντάδες χρόνια οι μητέρες βεβαίωναν τα μικρά τους στην ώρα του ύπνου ότι ο ήλιος δεν φεύγει, αλλά μόνο λάμπει στην άλλη πλευρά του κόσμου. Είναι αυτή η απλή καθησυχαστική αλήθεια που είναι το κλειδί για τη φόρμουλα του Αιώνα του Ώρου. Δεν είναι μια φόρμουλα θρέψης, ούτε μια φόρμουλα ζωής, καταστροφής και αναγέννησης, αλλά μια φόρμουλα που βασίζεται στη μαγεία της συνεχούς ανάπτυξης.

Στον Αιώνα της Ίσιδας ταυτιστήκαμε με τη Γη. Η ζωή ερχόταν με θαυματουργό τρόπο από την Γη και τη γυναίκα. Όλα τα μαγικά πάνθεα ήταν όψεις της Θεάς. Ο θάνατος ήταν ένα μυστήριο του οποίου τα βάθη ήταν αδύνατο να διερευνηθούν.

Στον Αιώνα του Όσιρι ταυτιστήκαμε με τον Ήλιο που πεθαίνει και αναγεννιέται. Όλα τα μαγικά πάνθεα ήταν όψεις ενός Πατέρα Θεού. Ο θάνατος μπορούσε μαγικά να υπερνικηθεί με υπακοή στη φόρμουλα, στις τελετές και το δόγμα. 

Στον Αιώνα του Ώρου, ταυτιζόμαστε με τον ακτινοβόλο εαυτό μας, τον αιωνίως ζώντα Ήλιο. Όλα τα μαγικά πάνθεα έχουν γίνει πτυχές μας.  Όπως ο Ήλιος (1) , έτσι κι εμείς, δεν πεθαίνουμε. Ο θάνατος, όπως η νύχτα, είναι μια αυταπάτη. Η ζωή αντιμετωπίζεται  τώρα ως μια διαδικασία συνεχούς ανάπτυξης και η ανθρωπότητα αναπτύσσει μια συνείδηση της συνοχής της ύπαρξης που θα διαλύσει τελικά την αλυσίδα του θανάτου.»
Lon Milo DuQuette – Angels, Demons and Gods of the New Millenium

(1) Ο Ήλιος βέβαια, κάποια στιγμή θα "πεθάνει", θα καταστραφεί, αλλά ο συγγραφέας εδώ κάνει μια πολύ ωραία παρομοίωση σχετικά με τη φόρμουλα. 

Στον Αιώνα του Ώρου, ο άνθρωπος ταυτίζεται με τον ακτινοβόλο εαυτό του. 

Άλλωστε "Κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα είναι ένα άστρο" ...