Μικτό ή Αμιγές (ανδρικό/γυναικείο);
Το παρακάτω άρθρο είναι του Παναγιώτη Λιβιεράτου, επικεφαλής του Τεκτονικού Τάγματος του Αρχαίου και Αρχέγονου Ανατολικού Τύπου των Μισραιμ και Μέμφις (Α.Α.Α.Τ.Μ.Μ).
Υπάρχει ά-φυλη μύηση στον Τεκτονισμό; Η ανδρική μύηση είναι ηλιακή, ενώ η γυναικεία σεληνιακή. Μπορεί η ισότητα να αντικατασταθεί από την ομοιότητα; Μήπως η ομοιότητα ευτελίζει την Γυναίκα, αφού της αφαιρεί ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει;
Η μύηση, είναι μία λειτουργία που ΔΕΝ πραγματοποιείται στο υλικό πεδίο. Εχει την ανταπόκρισή της στον αόρατο κόσμο και εμείς συνδεόμαστε με αυτόν μέσω του Τυπικού και της Παράδοσης. Και όταν λέμε Παράδοση δεν εννοούμε το παρελθόν αλλά μία γνώση του υψηλού, έναν ρυθμικό κραδασμό του ατόμου σε αρμονία με τον ρυθμικό κραδασμό του σύμπαντος.
Ενα Τεκτονικό Τάγμα που δεν θεωρεί
την γυναίκα κατώτερη, ούτε σύμβολο του σκότους, οφείλει να σεβαστεί την
διαφορετικότητά της.
Ρίχνοντας μια ματιά στα Τεκτονικά
Τάγματα που λειτουργούν σήμερα αλλά και παλαιότερα, παρατηρεί κανείς, οτι άλλα μεν
υπεραμύνονται της αποκλειστικής ανδρικής συμμετοχής, άλλα δε της μικτής με ταυτόχρονη όμως παρουσία ανδρών
και γυναικών, με το ίδιο Τυπικό στην ίδια Στοά. Ελάχιστα έχουν επιλέξει να
λειτουργούν με ανδρικές και γυναικείες ξεχωριστές Στοές, με διαφορετικά, κατά
περίπτωση Τυπικά.
Είναι κοινωνική οργάνωση, όμως ο
Τεκτονισμός, ή Μυητική;
O Τεκτονισμός, ιδρύθηκε
σε μία εποχή κατ’εξοχήν Ανδροκρατούμενη. Οι διδαχές του δομήθηκαν με βάση τον
οικοδομικό συμβολισμό (μυστρί, αλφάδι, γνώμονας, διαβήτης, στάθμη, σφύρα κλπ), δηλαδή
με εργαλεία ενός ανδρικού επαγγέλματος. Ακόμα και ο όρος «Αδελφότητα»
ουσιαστικά αναφερόταν σε άνδρες. Οι λέξεις Brotherhood, Fraternity, Fraternitè, Fratellanza,
είναι λέξεις που αναφέρονται σε άνδρες Αδελφούς. (Μόνον στα Ελληνικά αυτή η
λέξη αφορά και τα δύο φύλα)
Οταν ο Τέκτων ανυψωνόταν στους
ανώτερους βαθμούς συναντούσε την έννοια της Ιπποσύνης (ιππέας, αναβάτης), δηλαδή...
άλλη μία ανδρική ιδιότητα.
Οταν η γυναίκα απέκτησε (δικαίως)
ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες, ο Ελευθεροτεκτονισμός δυστυχώς δεν της προσέφερε
το ανάλογο σύστημα που θα ανταποκρινόταν στην θηλυκή ενέργεια και προσωπικότητα
δηλαδή στην θηλυκότητα. Την ενέταξε στις ανδρικές Στοές, κάνοντάς τες μικτές, λές
και με την προσφερόμενη ομοιότητα η γυναίκα, θα ισοφάριζε τα χαμένα για
δεκαετίες δικαιώματά της...
Ετσι, αντί η γυναικεία μύηση να
βρεί τον γυναικείο δρόμο της, (με
γυναικεία Τυπικά και συμβολισμούς) προτιμήθηκε η... επανάληψη της ανδρικής
υπόθεσης, δηλαδή η είσοδος των γυναικών στις ανδρικές Στοές όπου ήσαν μέλη
άντρες και λειτουργούσαν ανδρικά Τυπικά.
Αργότερα, κάποια αμιγώς Γυναικεία
Τάγματα που ιδρύθηκαν, ναι μεν είχαν αμιγείς γυναικείες Στοές, όμως (αλίμονο) λειτούργησαν
με τα ανδρικά Τυπικά. Το ίδιο δηλαδή σενάριο, στο οποίο απλά... δεν συμμετείχαν
άνδρες.
Συμπερασματικά, όλες αυτές οι
προσπάθειες δεν έλαβαν καθόλου, δυστυχώς, υπόψη τους την διαφορετικότητα του
γυναικείου φύλου, την διαφορετική του μυητική συμπεριφορά. Οι δε συμμετέχουσες
γυναίκες, έπεσαν στην παγίδα της εξομοίωσης με τους άνδρες, αντί να
δημιουργήσουν το δικό τους έργο με τον δικό τους θηλυκό τρόπο.
Κι’όμως: Η ανδρική μύηση είναι Ηλιακή, ενώ η γυναικεία Σεληνιακή. Οι νόμοι αυτοί, δεν υπόκεινται σε τροποποίηση κατά το δοκούν...
Στην μύηση δεν μπορούν τα φύλα να
αναμιχθούν όπως γίνεται στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή.
Μπορεί πράγματι, στην κοινωνία,
σε ορισμένες ίσως περιπτώσεις, ή την εργασία, η ανάληψη ανδρικών θέσεων από την
γυναίκα να αποτελεί στοιχείο ισότητας, όμως στην μύηση ισχύουν διαφορετικά
πράγματα. Η μύηση δεν ανήκει σε αυτόν τον κόσμο...
Αυτά τα διαφορετικά πράγματα, κάθε
Μυητικός Οργανισμός, οφείλει να τα σέβεται αυστηρά.
Η μύηση είναι μία διαδικασία η
οποία γονιμοποιεί τον μυούμενο βάζοντάς τον σε μία ατραπό στην οποία, μέσα από
την κατάκτηση ανώτερων επιπέδων συνείδησης έρχεται στην γνώση του εαυτού του
του Θεού και του Σύμπαντος, δίνοντας απαντήσεις στα πανάρχαια ερωτήματα «ποιός
είμαι, από πού έρχομαι και πού πάω».
Στην μύηση, οφείλουμε να σεβαστούμε
το γεγονός ότι η γυναίκα έχει την δική της εντελέχεια. Είναι διακριτό πλάσμα της δημιουργίας.
Το ότι τα δύο φύλα έχουν και
πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα δεν
σημαίνει οτι είναι όμοια (ίδια). Η ενεργειακή τους συμπεριφορά, δηλαδή η
μυητική τους συμπεριφορά είναι διαφορετική. Από την «πτώση» του ανθρώπινου
όντος και μετά (βλέπε διδασκαλία 3ου βαθμού), τα δύο φύλα οφείλουν
να αλληλοσυμπληρώνουν το ένα το άλλο, εκκινούμενα, όμως, από το διαφορετικό
τους σημείο εκκίνησης το κάθε ένα και προχωρώντας δια μέσου της μυήσεως, με σεβασμό στην διαφορετικότητα του
ανδρισμού και της θηλυκότητας.
Οι μικτές Στοές, (δηλαδή
ουσιαστικά οι ανδρικές Στοές, με ανδρικό Τυπικό, στις οποίες εισέρχονται και
γυναίκες), εξυπηρετούν το εξωτερικό ψυχολογικό μέρος των εντυπώσεων που
προκαλούνται στην γυναίκα, οτι δήθεν εξισώθηκε με τον άνδρα κάνοντας όμοια
πράγματα με αυτόν... Αλίμονο...!!!
Επιπλέον δε, ικανοποιούν την
κοινωνική δομή των Ταγμάτων, όπου κανείς πηγαίνει απλά για να... ξεχαστεί από
τα προβλήματά του, και όχι να βρεί απαντήσεις στους πνευματικούς του προβληματισμούς.
Ο μύθος της Εύας, του κήπου της
Εδέμ, της Ισιδας, το σύμβολο του δένδρου, του κυπέλλου είναι μερικά από τα
στοιχεία που οφείλει να περιλαμβάνει ένα ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΤΥΠΙΚΟ, τα οποία, μαζί και
σε συνδυασμό με τα κοινά για τα δύο σύμβολα, θα λειτουργήσουν προκειμένου να
συντονίσουν την γυναίκα με την δική της γραμμή μύησης, και όχι να την βάζουν να
αντιγράφει τον διαφορετικό ανδρικό δρόμο.
Πολλοί αναρωτιούνται. Γιατί τότε,
ο Μαρτινισμός (μία άλλη Μυητική σχολή) λειτουργεί με μικτές Στοές; Αυτός δεν
έχει μπερδέψει την ισότητα με την ομοιότητα;
Ο Μαρτινισμός, λειτουργεί σε ένα
υψηλότερο (από τον Τεκτονισμό) επίπεδο ενεργειών, όπου οι δύο πόλοι (τα δύο
φύλα) έχουν πλέον εξισορροπηθεί. Ετσι λειτουργεί ως Μυστικισμός κυρίως
(στόχευση κατ’ευθείαν στην Μονάδα, στο Άτμαν), όπου τα δύο φύλα, εξισορροπημένα
πλέον δεν υφίστανται.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός αντίθετα, λειτουργεί
σε ένα επίπεδο ενεργειών στο οποίο οι
πολικότητες είναι απαραίτητες. Εκεί δηλαδή, όπου τα δύο φύλα είναι απαραίτητο
να λειτουργήσουν με την διαφορετικότητά τους, προκειμένου να υπάρχουν ως διαφορετικοί
πόλοι που πρέπει να εναρμονισθούν.
Το γεγονός οτι σε άλλα πεδία του
ανθρώπου είναι ανώτερη η γυναίκα και σε
άλλα είναι ανώτερος ο άνδρας, αποδεικνύει με τον πλέον κατάλληλο τρόπο το
γεγονός οτι πρόκειται για δύο όντα διαφορετικά στην μυητική τους συμπεριφορά.
Εξ’αιτίας αυτού, η μύηση οφείλει να σέβεται τις διαφορετικές λειτουργίες των
δύο φύλων.
- Στο υλικό πεδίο υπερισχύει ο Ανδρας.
- Στο Αστρικό η Γυναίκα.
- Στο κατώτερο νοητικό ο Ανδρας, και
- στο Ανώτερο Νοητικό (Ενόραση) η Γυναίκα.
Βλέπουμε λοιπόν, οτι μέσω της
διαφορετικότητας, η αρμονία (σε δύο υπερισχύει ο άνδρας, σε δύο υπερισχύει η
γυναίκα) φέρει την ισορροπία.
Η μύηση γενικά, μετατοπίζει το
κέντρο των αποφάσεων του ανθρώπου από το ασυνείδητο και υποσυνείδητο, στο
βουλητικό του μέρος. Δηλαδή, μυημένος σημαίνει, ενεργώ με βάση την βούλησή μου
και όχι παρορμητικά ή αντανακλαστικά.
Η πλήρης εξισορρόπηση της αρσενικής
και θηλυκής φύσης όλων των ανθρώπων, είναι στους πρωταρχικούς σκοπούς της
μύησης. Τα αποτελέσματα της μη-εξισορρόπησης τα
βιώνει η σημερινή εποχή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Οι περισσότερες γυναίκες, στην
προσπάθειά τους να κατακτήσουν την ζωή ανδροποιήθηκαν, και πολλοί άνδρες, μη
αναγνωρίζοντας την επέμβαση αυτή στον χώρο τους, θηλυπρεπίζουν. Στις δε
παλαιότερες εποχές δε, είχαμε τα ακριβώς αντίθετα επίσης ακραία γεγονότα.
Υπήρχε ο υπερ-άντρας και η γυναίκα-δούλα.
Το μέτρο (παν μέτρον άριστον) που
οι αρχαίοι είχαν ως πρότυπο, είναι απαραίτητο και εδώ, όπως και σε όλες τις
εκδηλώσεις της ζωής.
Η ανθρωπότητα στη Γη εκδηλώνεται
ΔΙΠΟΛΙΚΑ (οι γνωστές μας δύο στήλες...). Αλλιώς θα εκδηλωνόταν ΜΟΝΟΠΟΛΙΚΑ, όπως
στο ζωϊκό βασίλειο, όπου υπάρχουν ανδρόγυνα-μικτά ζώα, ζωύφια και έντομα κλπ. (π.χ.
Σκαραβαίος) Επομένως, θα πρέπει η εξέλιξη και οι μέθοδοί της, μυητικές ή μη, να το λάβουν υπόψη τους. Η
εναρμόνιση, είναι η αναζήτηση του τρίτου πόλου (Ανατολή)
Ο Ελευθεροτεκτονισμός
λειτουργώντας στο επίπεδο στο οποίο οι πολικότητες είναι απαραίτητες οφείλει να
λειτουργεί με διαφορετικά ανδρικά και γυναικεία Τυπικά εφαρμοζόμενα σε διαφορετικές αμιγείς ανδρικές και αμιγείς
γυναικείες Στοές εάν σέβεται τον σκοπό του και το έργο του, σεβόμενο αυτές τις
πολικότητες προκειμένου το κάθε φύλο να βρεί την δική του μυητική πορεία με
βάση την διαφορετικότητά του.
Από αυτή την διαφορετικότητα είναι που θα προκύψει η επιζητούμενη
αρμονία. Οι δύο εναλασσόμενοι πόλοι είναι που ισορροπημένοι επιτυγχάνουν την
αρμονία. Αλλά για να εξισορροπηθούν οφείλουν να προχωρήσουν σύμφωνα με τις επί
μέρους τους ιδιαιτερότητες, στην μυητική διαδικασία.
Αυτή η εσωτερική, μυητική αρμονία είναι που λείπει στις μέρες μας η
οποία, εάν υπήρχε, αντανακλώμενη στο υλικό πεδίο θα επηρέαζε κάθε εκδήλωση της
ζωής του ανθρώπου-άνδρας και του ανθρώπου-γυναίκα, οι οποίοι υποφέρουν σήμερα
στις μεταξύ τους σχέσεις πληρώνοντας το τίμημα της ομοιότητας και της μη
ενεργειακής εναρμόνισης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου