Οι μορφές του έρωτα και οι θεϊκές αυλές της Αφροδίτης

Πρόκλος : Εις Λύκιαν Αφροδίτη

Υμνούμε τη βασίλισσα των Λυκίων, την Κόρη Αφροδίτη. Κάποτε οι ηγεμόνες της πατρίδας μου, έχοντας περίσσια τη σωτήρια βοήθεια της, εμπνευσμένοι από το θείο της ίδρυσαν ένα ιερό άγαλμα στη πόλη, άγαλμα που είχε τα σύμβολα του νοητικού γάμου του πυρόεντα Ηφαίστου και Ουράνιας Αφροδίτης. Και την ονόμασαν θεά Ολύμπια, επειδή λόγω της δύναμής της πολλές φορές γλύτωσαν το βροτοφθόρο βέλος του θανάτου και είχαν το όμμα στραμμένο στην αρετή. Κι από τους γόνιμους γάμους ξεφύτρωσε σταθερή γενιά με λαμπρή σοφία, και υπήρχε παντού γλυκόδωρη γαλήνη της ζωής.

Όμως δέξου, πότνια, την προσφορά του έντεχνου λόγου μου. Γιατί και εγώ εξ αίματος είμαι ένας από τους Λυκίους. Κάνε την ψυχή μου να ξεφύγει από το ολέθριο κέντρισμα την γηγενούς (γήινης) οίστρου (επιθυμίας) και ας την ανασηκώσεις πάλι από το αίσχος στο μεγάλο κάλλος.

Πρόκλος : Εις Αφροδίτη

Υμνούμε την πολυώνυμη σειρά της Αφρογέννητης και τη μεγάλη βασιλική πηγή από όπου αναβλάστησαν όλοι οι αθάνατοι φτερωτοί Έρωτες, εκ των οποίων [1] άλλοι σημαδεύουν τις ψυχές με νοητικά βέλη, για να λάβουν αυτές τα ανυψωτικά κεντρίσματα των πόθων και αν επιθυμούν να δούνε τις πυροφεγγείς [2] αυλές της μητέρας τους. Κι άλλοι, ακολουθώντας τις σωτήριες βουλές και πρόνοιες του πατέρα, προσπαθούν να αυξήσουν με γεννήσεις τον ατελείωτο Κόσμο και εγείρουν στις ψυχές τον πόθο του επιχθόνιου βίου. Άλλοι, πάλι, εποπτεύουν πάντα τις πολύμορφες πορείες των γαμήλιων γυναικών, προκειμένου από τη θνητή φύτρα να παράγουν αθάνατο γένος πολύπαθων ανδρών. Όλους, όμως, τους νοιάζουν οι πράξεις της ερωτογενούς Κυθέρειας.

Όμως θεά, επειδή έχεις αφτί με οξεία ακοή, είτε περιβάλλεις τον μεγάλο ουρανό, όπου λένε ότι εσύ είσαι η θεϊκή Ψυχή του αέναου Κόσμου, είτε κατοικείς στον αιθέρα πάνω από τα στεφάνια των επτά κύκλων, διοχετεύοντας αδάμαστες δυνάμεις στις δικές σου σειρές, εισάκουσέ με, δέσποινα, και κατεύθυνε την πολύμοχθη πορεία της ζωής μου με τα δικαιότατα βέλη σου σταματώντας την παγερή ορμή των ανόσιων παθών.

[1]  Από εδώ αρχίζει η περιγραφή των τριών μορφών έρωτα : α) ανυψωτική δύναμη, η οποία εγείρει στις ψυχές τον πόθο να ανυψωθούν προς την περιοχή του Νου και προς το θεϊκό – νοητικό κάλλος που υπάρχει εκεί. Β) Κοσμική δύναμη, η οποία εμφυσά στις ψυχές τον πόθο για τον υλικό Κόσμο και τις οδηγεί στην πτώση μέσα σε αυτόν. Κάτι τέτοιο, βέβαια, ακούγεται ως κακό για τις ψυχές, ωστόσο είναι καλό για το σύνολο του σύμπαντος, καθώς έτσι το Σύμπαν αποχτά τελειότητα, αφού έτσι γεννιούνται μέσα του όλων των ειδών τα ζωντανά όντα . γ) παραγωγική δύναμη, η οποία  έχει σαν αποτέλεσμα τη γέννηση απογόνων και την κατάκτηση ενός είδους διαιώνισης μέσα από αυτούς.

[2] Οι θεϊκές αυλές της Αφροδίτης παρουσιάζονται ως πυροφεγγείς, καθώς βρίσκονται στην περιοχή του Νου και φωτίζονται από το νοητικό πυρ που χαρακτηρίζει αυτή την περιοχή.

Τα κείμενα υπάρχουν στην παρακάτω ιστοσελίδα

ΠΗΓΗ